Çocuk Terbiyesinde Doğru Bilinen Yanlışlar
Adem GüneşÇocuk Terbiyesinde Doğru Bilinen Yanlışlar Sözleri ve Alıntıları
Çocuk Terbiyesinde Doğru Bilinen Yanlışlar sözleri ve alıntılarını, Çocuk Terbiyesinde Doğru Bilinen Yanlışlar kitap alıntılarını, Çocuk Terbiyesinde Doğru Bilinen Yanlışlar en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
...anne babanın çocuk terbiyesinde aslî görevi, çocuğunun fıtratını değiştirmek ve onu akıllı uslu, sessiz sakin bir çocuk yapmak için mücadele etmek değil, aksine çocuğunun özelliklerini keşfedip o özelliklerine göre onu yetiştirmek ve onun kendisi gibi olma yolunu açmaktır.
Hangimizin iç dünyasına göz atsak karşımıza sevgiye muhtaç minicik bir çocuk çıkmaz ki !
Başı okşandığında tebessüm etmeye hazır, karşılıksız sevgiye delice susamış , büyüklüğün büyüklüğüne inat , "Hadi " denildiğinde annesinin koynuna girmeye hazır ,kocaman kocaman minik adamlar , minik kadınlar...
Sayfa 40Kitabı okudu
Hem anne hem çocuk açısından bakıldığında (ilk dört yaşta) annenin çocuğunu bırakıp çalışmasını tavsiye etmiyoruz.
Üniversite yıllarımda, "Çocuk Psikolojisi" dersine gelen Hollandalı bir profesörün sözleri hâlâ kulaklarımda çinlar:
"Çocuklarımıza kendi ayakları üzerinde durup kimseye muhtaç olmadan yaşamaları gerektiğini öğretirken ne yazık ki büyük bir hata yaptık. Bir şeyi hesap edemedik; günümüz insanı artık kendine çok güveniyor ve her şeyi yapmaya cesaret duyabiliyor. Hiç çekinmiyor. Korkmuyor. Artık insanlar kendilerinin dışında kimseye güvenmiyorlar. Maalesef bu mantikla, hastalıklı ruha sahip insanlar meydana getirdik. Hayat bir mücadeleden ibarettir, mantığına sahip bireyleri yetiştirdik. Bu yüzden insanlar, hayatta kalabilme tedirginliği yaşadıkları için artık birbirleriyle savaşmaktan çekinmiyorlar. Benim kliniğime gelen hastalarımın birçoğu, kendi ayakları üzerinde durma mücadelesi verirken yorulup pes eden veya yıkılan kişilerden oluşuyor.
İlk bakışta, kendine güvenen insan modeli kulağa çok hoş geliyor; ama pratik tecrübelerimle gördüm ki kendine güvenmek insanı yoruyor ve bu yorgun yaşantı bir yerde akıl sağlığını tehlikeye atıyor. Ben, sağlıklı insanı, kendi ayakları üzerinde durabilen değil, başkaları ile yardımlaşarak ayakta durmaya çalışan insan olarak tarif ediyorum..."
Bu sözler, emekliliğine az kalmış ve tüm ömrünü on binlerce ruh hastasını gözlemleyerek geçirmiş, yaşlı bir klinik psikiyatrın samimi tespitleriydi.
Hangimizin iç dünyasına bir göz atsak karşımıza sevgiye muhtaç minicik bir çocuk çıkmaz ki! Başı okşandığında tebessüm etmeye hazır, karşılıksız sevgiye delice susamış, büyüklüğün büyüklüğüne inat, "Hadi" denildiğinde annesinin sıcacık koynuna girmeye hazır, kocaman kocaman minicik adamlar, minicik kadınlar...
.. Her çocuğun mutlaka en az bir kardeşi olmalıdır.
Her birimiz sevilmeye muhtaç; ama (maalesef) her birimiz sevgi isteyene kaşları çatık...
12 yaşindan küçuk çocuklara her ne sebeple olursa olsun, Allahın gazabı, cehennemin azabı gibi cezayı gerektiren konulardan bahsedilmemesi gerekir.
Sayfa 189Kitabı okudu
Anne babaya göre eşitlik ;ama çocuklara göre adaletsizlik insanın doguştan var olan kıskançlık duygularının alev almasını saglar.
Sayfa 171Kitabı okudu
Terbiyedeki asıl maksat, koltuğun bir köşesine oturmuş, büyük adamlar gibi sessiz sedasız bekleyen çocuk yetiştirmek değil, aksine çocuğun kendi ruhu ile özgürce; ama belirli kurallar dâhilinde kendini sergilemesine yardımcı olmaktır.
"Bizim çocuk çok çekingen. Kalabalık bir ortamda kendini ifade edecek iki kelimeyi yan yana getirmekte zorlanıyor" diye dert yandığımızda, acaba çocuğun anne karnında yaşadığı psikolojinin etkisinden mi bahsediyoruz? Başka bir ifadeyle, "çocuğun karakteri" derken embriyonun anne karnında gün be gün şekillenen ve bir ömür boyu üzerinde izlerini taşıdığı psikolojiden mi söz ediyoruz?
Mademki "genetik karakter" anne-babadan alınan genlerin tesiri ile anne karnında oluşur, o halde "psikolojik karakter" de yine anne karnında şekillenmeye başlar.
Kıskançlık insanın yaradılışında hazır bulunan bir mayadır ki insan kendi elinde olan degerlere sahip çıkabilsin.
Sayfa 169Kitabı okudu
Anne babalar çocuk terbiyesinde hedef olarak otonomiyi ve bagimsizliğı degil,vicdan kültürünü ve bağlılıgı seçmelidirler.
Sayfa 120Kitabı okudu
Baba cocugunun yaninda bulundugu dakikalarda hiçbir sey yapmasa da çocuk o esnada güven ve huzur soluklanır.
Sayfa 67Kitabı okudu
Tatmin edilmemiş duygular, ruhta iz bırakır.