Kuşaklar arası çatışma, kaçınılmaz ve gereklidir. Sıkça sözünü ettiğimiz "Değişim Yasası"nın gereğidir bu. Çatışma, değişimin temelinde yatan dinamiktir. Bu nedenle de biçimde farklılıklar gösterse de, öz olarak evrensel bir karaktere sahiptir; evrensel yasaları vardır.
Çatışmanın çözümüne yönelik uygulanan yöntem ve araçların yanlış seçimi nedeniyle, kuşak çatışmasının, toplumları taşıması gereken gelişim noktalarına her zaman taşıyamadığını, hatta ciddi anlamda engelleyebildiğini görmekteyiz.
Genç ya da yetişkin taraflar, kendi duruşlarını ötekine dayatarak biat istediklerinde çatışmanın çözümünden değil, bastırılmasından söz etmiş oluruz.
Yazar Ayçiçek, aile içi ilişkilerde daha eşitlikçi, özgürlükçü, paylaşımcı demokratik bir eğitim sistemini egemen kılmak, hiç olmazsa kendi çocuklarımızı, kendi ayakları üzerinde yürüyebilen güçlü bireyler olarak yetiştirmenin mümkün olduğunu anlatıyor. Kuşaklar arası çatışmanın, toplumları çökerten bir olgu değil, toplumların gelişim hızını arttıran pozitif bir karakter kazanabileceğini, bu nedenle, ana babalara bugünden, "kendi bahçemizi temiz tutmaya yönelik" öneriler getiriyor. Elbette kendimizi ve ötekini keşfederek (tanıyarak), bu amaca ulaşabiliriz...
