...baba ile ilişki kalitesi oranında çocuğun sosyal yetkinliği artiyor.Sosyal yetkinliği artan çocuk sorunları başkalarına saldırarak çözmek yerine ,müzakere yollarını kullanıyor.
Başkalarına güvenen, başkalarını ezmeyen onların ezilmesine karşı çıkan, başkalarının mutlu olması için gayret eden çocuklarin özgüvenli ve mutlu olduklarını kimselere kendilerini ezdirmediklerini görüyoruz.
Çocukluğunda sevilmiş olmak insanın ruh ve beden sağlığını korur. Başkalarını sevmesine ve başkaları ile eşit ve anlamlı ilişkiler içinde beraber olmasına olanak verir.
“..Oysa otizmli olsun olmasın çocuklarımıza ilişkin hayallerimizin çoğundan er ya da geç vazgeçeriz. Aslında tanıyı koymak değil anlatmak zordur. Anlatmak için daha fazla anlamaya ihtiyacımız var. O zaman yeni hayaller de kurulabilir.”
“Çocuklara ilişkin kendi korkularımızı kontrol edebildiğimizde ve “keşke”ler kadar “iyi ki” lerin rolünü arttırabildiğimizde, çocuklarımızın hayata bakış açılarını olumlu yönde şekillendirmekte belirleyici olabiliriz.”
Anne babanın zehirli dilinde kendisini her zaman düzeltilmesi gereken bozuk ve değersiz bir nesne gibi gören çocuk, geleceğe bolca öfke ve kin biriktirerek hazırlanır.