Tolstoy bu eserde çocukluk yılları ile gençlik yılları Rusya'sını, Rus soylularının yaşamını o günkü bakış açısıyla en güzel ve canlı bir biçimde gözler önüne sermektedir.
Sevdiğin bir varlığın hatlarını hayalinde canlandırmaya çalıştığında geçmişten o kadar çok anı belirir ki bu anıları, gözyaşları arasındaymış gibi bulanık görürsün.
Annemin zaten güzel olan yüzü gülümsediği zaman kıyaslanmayacak derecede güzelleşir, çevresindeki her şey sanki neşe dolardı. Yaşamımın en zor anlarında bu gülümsemeyi bir anlığına olsun görebilseydim üzüntü nedir bilmezdim.
Kibir, içten gelen hüzünle en bağdaşmayan duygudur; fakat aynı zamanda bu duygu insan doğasıyla o denli iç içe geçmiştir ki, en güçlü acı bile onu çok nadiren uzaklaştırabilir.