Çocuksun sen sesinin çağlayanına düştüm
Bir çiçeğe tutundum düşerken, ordayım hâlâ
Sallanıp durmaktayım.
Bir saatin sarkacı nasıl gidip geliyor gidip geliyorsa öyle..
Zaman benim işte,
nesneleşiyor tüm anlar...
Dursam ölürüm paramparça olur dünya
...
Çocuksun sen sesinin çağlayanına düştüğüm
Ödünç sevinçlerden bize kalan
Sonsuz grilikler oluyor yalnız
Ve bir çocuğun hüznüne kazınıyor
Gülüşlerimizin paramparçalığı
Sesimin sislenmesi bundandır