Kerbela romanları, genelde hep acı üzerinden işlenir. Bu da o zeminde işlenen bir romandı. Bu romanda dikkatimi çeken nokta, kişileştirmenin çok iyi kullanılmasıydı. Çölün konuşması, buna bir misaldir.
Şiî bakış açısıyla yazıldığı için, olay örgüsüne ve diyaloglara yansıyan bazı ifadeleri tasvip etmedim. Onun dışında akıcı bir üslubu vardı. Fakat zaman zaman betimlemelerin çokluğu, bu akıcılığı örselemiş.
