Corpus
William BlakeCorpus Gönderileri
Corpus kitaplarını, Corpus sözleri ve alıntılarını, Corpus yazarlarını, Corpus yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ey Kurtarıcı yumuşak başlılık ve sevgiden
Tinini yağdır üstüme
İçimdeki Benliği yok et: tüm yaşamım ol sen!
Yedip yönet elimi, çağların kayası üstünde kapılmış korkunç bir titremeye,
Yazarken ben...
Sayfa 129Kitabı okudu
Kanısını asla değiştirmeyen kişi durgun su gibidir, doğurur zihnin sürüngenlerini.
Sayfa 108Kitabı okudu
Varlığın bir yanı Doğurgandır, diğer yanıysa Tüketici; Tüketiciye sanki zincirlenmiş gibi gelir üretici; böyle değildir oysa, o yalnızca varoluştan kimi paylar alır ve bunları bütün sayar.
Sayfa 105Kitabı okudu
Algı kapıları temizlenirse her şey insana olduğu gibi görünecektir: bitimsiz.
Çünkü insan her şeyi ancak mağarasının dar yarıklarından göreceği ölçüde kapamıştır kendini.
Sayfa 104Kitabı okudu
Kişi kendini bir hazza bağladı mı
Yok eder kanatlanmış yaşamı
Süzülürken haz öpüveren onu
Bulur yerini: bengiliğin gündoğumu
Sayfa 89Kitabı okudu
İnsan Yüreği var Kıyıcılıkta,
Kıskançlıkta İnsan Yüzü;
Yılgıda Tanrısal İnsan Sureti,
İnsan Kılığı Gizin örtüsü.
İnsan Kılığı dövme Demirdendir,
Kızgın bir Döküm yeri İnsan Sureti,
İnsan Yüzü damgalanmış bir
Ocak, Onun aç Karnı İnsan Yüreği.
Sayfa 86Kitabı okudu
Görüyorum rastladığım her suratta
İzlerini zayıflığın, izlerini acının.
Her bir İnsanın her çığlığında.
Korku dolu ağlayışında her çocuğun.
Her seste, her yasakta
Zihinde dövülmüş kelepçeleri işitiyorum
Sayfa 75Kitabı okudu
İşte dans edip içiyorum ben de
Türküler çağırıyorum gönlümce;
Duygusuz bir el
Kanadımı kıracak günün birinde.
Düşünce yaşamsa
Güç ve soluk,
Ölümse
Düşünceden yoksunluk;
Mutlu bir sineğim
Ben öyleyse,
Yaşasam ne
Ölsem ne.
Sayfa 67Kitabı okudu
Ey Gül hastasın sen.
O görünmez kurt,
Geceleyin uçan
Uluyan fırtınada:
Bulmuş senin
Kıpkızıl sevinçten yatağını:
Karanlık gizli sevisi
Yıkıyor senin yaşamını.
Sayfa 66Kitabı okudu
Mutlu oldum diye kırlarda
Kışın karın ortasında gülüyorum diye:
Yas giysilerini giydirdiler bana.
Bir şarkı öğrettiler düzülmüş acının sesleriyle.
Mutlu olduğum, dans edip şarkı söylediğim için
Bana üzgü vermediklerini düşünüyorlar:
Ve acılarımızdan bir cennet yaratan
Tanrıya, onun Rahibiyle Kralına şükretmeye gidiyorlar.
Sayfa 64Kitabı okudu