Cumhuriyet Kazanımları
KolektifCumhuriyet Kazanımları Gönderileri
Cumhuriyet Kazanımları kitaplarını, Cumhuriyet Kazanımları sözleri ve alıntılarını, Cumhuriyet Kazanımları yazarlarını, Cumhuriyet Kazanımları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
1938'de Atatürk ölünce, İran Sarayı ve Hükümeti bir ay resmi matem ilan etti. İran'da, askeri ve sivil bütün resmi binalarda ve yabancı ülkelerdeki İran temsilciliklerinde bayraklar yarıya indirildi.
Mustafa Kemal, bütün mazlum milletlerin umudu, ilham kaynağı ve kahramanı olmuştu. Büyük Önder, Doğu'nun Kahramanı idi.
Cumhuriyet'in daha ilk döneminde Türk Elçilikleri dört kıtaya yayılmış, Türk diplomasisi global perspektifle dünyayı kavramaya yönelmiştir. Asya kıtasında Osmanlı Devleti'nin sadece İran' da elçiliği vardı. Cumhuriyet döneminde ise İran'dan başka, Afganistan'da, Suudi Arabistan'da, uzak ülkelerden Çin'de ve Japonya'da da Türk elçilikleri açılmıştır.
İshak Refet Işıtman'ın Dicle başlıklı şiirinde kullandığı akışmak, cilasun, gerneşmek, pusmak gibi sözcükler uydurma diye eleştirilmiş, bir milletvekili de kurulu devlet parasını uydurmacılara vermekle suçlamıştı. Işıtman bu suçlamalara, "Osmanlı Türkiyesi ne kadar Türklerin değil idiyse, Osmanlılıktan kalma o Türkçe de Türkün öz malı değildir" diye yanıt vermişti.
Millet Mektepleri uygulaması, Türk basınında Cehaletle Savaş ve Tarihin ilk irfan seferberliği olarak nitelendirilirken, dış basında da büyük yankılar uyandırmıştı. The National Geographic Magazine'in 1929 Ocak sayısında bu dönüşüm, "Kalem kılıçtan daha güçlüyse, Türkiye yeni zaferler kazanma yolundadır" diye değerlendirilmişti. Fransız yazar Georges Duhamel ise, Atatürk'ün gerçekleştirdiği abece değişikliğinin İngiliz, Fransız ve Rus devrimcilerinin girişimlerine benzemediğini belirterek, "Bu ülkelerden hiçbiri dile, yazıya dokunabilmeyi akıllarının kıyısından geçirmemişlerdir. Örneğin ne Cromwel, ne Robespierre ne Lenin ve arkasından gelenler, önderlik ettikleri ulusu, bilim felsefesi, düşünce yöntemi, kısacası alın yazısı değiştirme yoluna götürmeye kalkışmamışlardır" diyerek bir tarihsel gerçeği vurgulamıştı.
Millet Mektepleri, 1 Ocak 1929'da öğretime başlamışlardı. Ne yazık ki uygulamanın mimarı Mustafa Necati o gün hayata gözlerini yummuştu. Yine de çalışmalar öngörülen doğrultuda yürütülmüş ve bir yıl sonunda okuma-yazma belgesi alanların sayısı, 485.632'si erkek,111.378'i kadın olmak üzere 597.010'u bulmuştu. İki yıl içinde yurt düzeyinde açılan dersliklerin sayısı ise 20.487'e yükselmişti. Bu derslik ya da kurslardan biri de Başöğretmen Atatürk'ün öncülüğünde Çankaya Köşkü'nde açılmıştı.
Atatürk'ün büyük bir titizlikle izlediği ve Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi adını verdiği fakülte, 9 Ocak 1936'da öğretime başlamıştı. O gün düzenlenen törende Afet İnan, Tarih'te Yöntem konulu ilk dersini Atatürk'ün hazırladığı notlara dayanarak vermişti.
Tuğrul Bey'in 1058'de Bağdat'a girişinden sonra Abbasi Halifesi El-Kaim ile ilişkilerini değerlendiren Atatürk, Halifeyi dini başkan olarak tanımasının Türk tarihi boyunca bazı sakıncalar doğurduğunu belirterek Hilafet ve laiklik sorununa yeni bir boyut getirmişti:
"Tuğrul Bey Halife'nin yanına girdi. Halife bir tahtta oturuyordu. Tuğrul başka bir taht üzerinde oturdu. Bir ferman okundu. Bu fermanla Halife, Tuğrul Bey'i bütün memleketin sahibi ve bütün Müslümanların yüksek hükümdarı ilan etti . . . Tuğrul zamanında İslam aleminin idaresi resmen Türklere verilmiş oluyordu. Bütün Müslüman dünyası bir kül (bütün) kabul ediliyordu. Tuğrul, dini riyaseti kabul etmedi, laik bir devlet reisi kalmayı tercih etti; unvanı Sultan-ı İslam oldu. Dini riyaseti Halifeye bıraktı. Bu dini riyasetin kaldırılmaması hatasının, sonraları bütün Türk tarihinde acı ve yıkıcı akisleri görülmüştür."
"Herhalde şunu kabul etmek lazımdır ki hayat, tabiat haricinden gelmiş değildir. Hayat, tıpkı suyun buhar olması, bazı cisimlerin billur haline geçmesi, hararet tesiriyle toprağın ısınması kabilinden zaruri bir tabiat hadisesidir ve husulü (meydana çıkması) için lazım olan tabii sebepler mevcut olduğu zaman kendiliğinden hasıl olmuştur."
"Avrupa'da hala Türk'ün her türlü ilerlemeye düşman bir adam olduğu, manevi yönden ve düşünce bakımından gelişmeye elverişli olmayan bir adam olduğu sanılmaktadır. Bu büyük bir yanılmadır. Bizi aşağı olmaya mahkum bir topluluk tanımakla yetinmemiş olan Batı, yok olmamızı çabuklaştırmak için ne gerekirse yapmıştır. "