Kalp şeklindeki bir çerçevede duruyor resmin
sert dönen sokakbaşlarındaki aynalar gibi.
Gözlerimi ayırmıyorum gözlerinin ayrılmadığı
o ayrılık denen zincirleme kazadan.
Çünkü ben de çürük kirazda ayazdayım.
Türkiye’yi değiştirmek gibi bir derdim yok benim. Kendimize yakışan insanlarla çekiliriz. Yaşadığın yeri arzuladığın yere benzetmeye çalışma! Ben evimin balkonuna masa koyamam, saksılarla bezeyemem. Çünkü boyutu belli: Hiçbir şey sığmıyor! Bu coğrafyanın da boyutu belli. Bazı şeyler sığmıyor! Kültür mozaiği sığmıyor, hümanizm sığmıyor, özgürlük sığmıyor! Bir balkon sefası için bina yıkılmaz! Basar gider, daha geniş balkonu bir yere taşınırsın. Bu kadar basit!