Dino Buzzati ile tanışma kitabım Dağların Adamı Barnabo, bir orman bekçisinin sakin ve monoton yaşamından kesitler sunuyor. Kendi gibi nöbetçi birkaç arkadaşı ile kullanılmayan bir cephaneliği korumakla görevli Barnabo’nun hayatı, cephaneliğin saldırıya uğraması ile değişiyor. Kahramanımız, kendisinin ve arkadaşlarının başına gelen olay sonrasında davranışı ile ilgili bir iç hesaplaşma yaşıyor.
Dino Buzzati, bence bu kısacık ama okuması fazlasıyla özen isteyen romanda, birçok kavramı sorgulamamız için bize yol gösteriyor. Tüm kalabalıklardan uzakta, kimsenin pek de yolunun düşmediği ücra bir orman köşesinde atıl durumdaki cephaneliği bekleyen bir adam neler hisseder? Bu ıssızlığın ve tekdüzeliğin ortasında ruhsal olarak sağlıklı kalabilmek için kendini nasıl ayakta tutar? Sessizliğin ortasında dağlardan gelen ürpertici sesleri, taş ve kayaların birbirinden koparken çıkardığı gürültüleri, rüzgarın uğultusunu, ağaçların hışırtısını, dalların çıtırtısını, hayvan ulumalarını nasıl algılar? Kısacası doğanın dilini anlayıp, bu dili okuyup ondan korkmadan yaşamaya nasıl alışır? Doğayla, dağlarla iç içe olmayı, adeta bütünleşmeyi öğrenmek zorunda kalan insanlar için zamanın ritmi nasıldır? Her gün hayatında hemen hemen hiçbir değişiklik olmadan yaşarken, sonsuz bir bekleyiş içerisinde gelecekten neleri ümit eder? Yalnızlıkla ilgili korku ve kaygılarla nasıl başa çıkar?
Yazarın son derece doğal, süssüz, duru ve akıcı bir dili var. Bu yalınlığın ardındaki anlamlar ise çok derin. Çok sevdim kendisini. Diğer eserlerini ve özellikle başyapıtı sayılan Tatar Çölü’nü okumak için sabırsızlanıyorum.
