Damızlık Kızın Öyküsü
Margaret AtwoodDamızlık Kızın Öyküsü Posts
You can find Damızlık Kızın Öyküsü books, Damızlık Kızın Öyküsü quotes and quotes, Damızlık Kızın Öyküsü authors, Damızlık Kızın Öyküsü reviews and reviews on 1000Kitap.
Siz geçiş neslisiniz, derdi Lydia Teyze. En güç durumda olan sizsiniz. Sizden beklenen fedakârlıkların farkındayız. Erkeklerin sizi aşağılamasına dayanmak zor. Sizden sonra gelenler için daha kolay olacak. Görevlerini gönül rızasıyla kabul edeceklerdir.
Söylemediği buydu: Çünkü başka anıları olmayacak.
Söylediği ise şu: Çünkü sahip olamayacakları şeyleri istemeyecekler.
Akıl sahip olunacak değerli bir şey; bir zamanlar insanların para biriktirdiği gibi biriktiriyorum onu. Saklıyorum, zamanı geldiğinde, elimde yeteri kadar olacak.
Erkekler seks makineleridir, derdi Lydia Teyze, hepsi bu. Tek bir şey isterler. Kendi iyiliğiniz için, onları idare etmeyi öğrenmelisiniz. Onları parmağınızda oynatın; bu bir eğretileme. Doğanın yolu yöntemi bu. Tanrı'nın buluşu. Bu işler böyle yürür.
Otuz üç yaşındayım. Kahverengi saçlıyım. Ayakkabısız boyum 1.70 m. Eskiden neye benzediğimi anımsamakta zorluk çekiyorum. Uygun yumurtalıklarım var. Bir şansım daha var.
Acı insanda iz bırakır, ancak görülmeyecek kadar derinde.
Anneme kimi bakımlardan hayrandım, ilişkimiz hiç de kolay olmasa bile. Benden çok şey beklediğini hissederdim. Benden kendi için yaşamını ve yaptığı seçimleri haklı çıkartmamı bekliyordu. Hayatımı onun şartlarına göre yaşamak istemiyordum. Örnek evlat düşüncelerinin cisimleşmesi olmak istemiyordum. Bu konuda hep kavga ederdik. Varoluş nedenin değilim ben, demiştim ona bir keresinde.
M.,G.yi seviyor. 1972. Sıranın aşınmış cilasına bir kalemle defalarca delinerek yapılmış bu oyma, kaybolan bütün uygarlıkların hüzünlendirici özüne sahip. Taş üstündeki bir el baskısı gibi. Bunu her kim yaptıysa, bir zamanlar yaşamıştı.
Kollarımı saracak gerçek bir beden istediğim için suçlanabilir miyim? Onsuz ben de bedensizim. Yatak yaylarında yankılanan kendi yüreğimin çarpmasını dinleyebilirim, kendimi okşayabilirim, kuru beyaz çarşafların altında, karanlıkta, ama ben de kuru ve beyazım, sert ve taneli; tabak dolusu kurutulmuş pirinç üzerinde elimi gezdirmek gibi bir şey bu; kar gibi. Bunda ölü bir şey var, terk edilmiş bir şey. Bir zamanlar bir şeylerin bulunduğu ve şimdi bomboş bir oda gibiyim, pencere dışında yetişen ayrık otların çiçek tozlarının birikip toz olarak yerde uçuşmaları dışında.
Bunları bir daha yaşamayacağımı düşünsem ölürüm. Ama bu doğru değil, hiç kimse seks yokluğundan ölmez. Aşk yokluğundan ölürüz. Burada sevebileceğim kimse yok, sevebileceğim bütün insanlar ya ölü ya da başka bir yerdeler. Nerede olduklarını kim bilebilir ya da şimdi adlarının ne olduğunu? Hiçbir yerde de olmayabilirler, tıpkı benim onlar için olmadığım gibi. Ben de kayıp bir kişiyim.