Həyatın özünü mən böyümənin, dözümlülüyün, gücə sahib olmanın instinkti kimi dəyərləndirirəm: Hakimiyyət əldə etmək üçün iradə çatmadığı yerdə eniş vardır.
Xristianlığı mərhəmət dini adlandırırlar. Mərhəmət insanı fəaliyyətə gətirən affektlərə əks duygudur: Əzabverici təsirə malikdir. İnsan mərhəmət hiss edəndə gücünü itirir. Mərhəmət göstərməklə əzab çəkmənin yaratdığı güc
itkisi getdikcə böyüyür və daha da mürəkkəbləşir.
Mərhəmət nəticəsində əzab hissinin özü də yoluxucu hal alır.
bəzi vəziyyətlərdə, mərhəmət onu yaradan səbəblərlə ters mütənasib olaraq, həyat eşqinin azalması ilə nəticələnə bilər.