"Yargılamayın" derler, ama yollarına çıkan her şeyi cehenneme yollarlar. Tanrıya yargılattırarak kendileri yargılarlar; tanrıyı yüceltirken, kendilerini yüceltirler;
"İnsan dışarıya değil, kendi içine bakmalıdır, zeki ve dikkatli bir biçimde öğrenen olarak, çevresindeki şeyleri görmemelidir, aslında hiç görmemelidir: acı çekmelidir... Ve öylesine acı çekmelidir ki, hep rahibi gereksesin."
Kanla işaretler yazarlar yürüdükleri yolda, ahmaklıkları da onlara öğretir ki, kişi kanla hakikati kanıtlar.
Oysa kan en kötü tanığıdır hakikatin; kan en saf öğretiyi bile zehirler, yürek çılgınlığına, yürek nefretine dönüştürür.
"Ve birisi öğretisi için ateşin içinden geçse-neyi kanıtlar ki bu? Çok daha önemlisi, kendi yangınından kendi öğretisi çıkması."