Dəyirman məkan olaraq , kəlimə olaraq bolluq, bərəkətin simvoludur. Burada un üyüdülür, pak yerdir.
Əsərdə isə bu paklıqdan zərrə qədər belə danışmaq absurtluq olardı. Bildiyimiz “pak” dəyirmanda kef
məclisləri təşkil olunur, kişilər işləyə bilmir, başıları bu kef məclislərinə qarışır. Əsərdə çayın suyunun
bulanıq olması, dananın kəsildikdən