Gerçekte yalan söylemek lanetli bir kusurdur. Biz insanlar birbirimize yalnız sözlerimizle bağlıyız. Eğer bu kusurda ki iğrençliği ve kötülüğü tanısak, başka suçlardan daha önce onu ateşe sürerdik.
Eğer arada sırada kendimizi incelemek, başkalarını denetlemek ve bizim dışımızda olan şeyleri tanımak için harcadığımız zamanı kendimizi tanımaya ayırmış olsaydık, ne kadar zayıf ve ne kadar kusurlu bir yapıya sahip olduğumuzu rahatlıkla görürdük.
İnsanlarla olan ilişkilerde, sıkça şu kusuru fark ettim: Başka kişileri tanımaya çalışacağımız yerde, onlara kendimiz hakkında bilgi vermeye çabalıyoruz. Onlardan yeni bir şeyler elde edeceğimize, daha fazlasıyla kendi malımıza yer bulma kaygısındayız. Oysa susma ve alçak gönüllülük başkalarıyla ilişkilerde çok yararlı niteliklerdir.