Kitabın bir yerinde "İkisinde de eylemin etkisizliğine, düşüncenin üstünlüğüne dair bir anlayış vardı." gibi bir cümle geçiyor. Bu cümle kitabı anlatıyor gibi geliyor bana. Bundan birkaç sene önce kütüphaneme eklemiştim fakat okuyamamıştım çünkü o zaman bana hem cümleleri fazla ağır gelmişti hem de aşırı derecede odaklanma isteyen düşünme süreçlerine sahip bir eserdi. Ve işin daha da kötüsü yazarın elimdeki tek kitabıydı -hala öyle gerçi. Bu kez kitaba yeniden başlamadan önce biraz araştırma yaptım. Deniz Feneri kitabından önce en azından Kendine Ait Bir Oda'nın okunması gerektiği gibi bir tavsiye gördüm. O kitabı okumadığım için bununla ilgili bir şey diyemeyeceğim ama yazarı daha iyi tanıyabilmek için, tarzına hakim olabilmek için neden olmasın?
Deniz Feneri oldukça uzun cümlelere sahip bir kitap, dönüp baştan okuduğum çok cümle oldu. Bilinç akışı olarak isimlendirilen bir yazım tekniği kullanmış yazar. Bu sayede karakterlerin eylemlerinden çok düşünceleri hakkında fikirler ediniyorsunuz ve bu düşünceler öyle bize çok uzak düşünceler değil tamamen bizden düşünceler. Fazla eylem de yok zaten:). Ben daha çok kitabı sonuna kadar taşıyan Lily karakterinin feminist düşünme yapısına yakın hissettim kendimi. Virginia da zaten bu kimliğiyle anılan bir yazar ve bence kalemi çok güçlü bir yazar sadece sindirmek için biraz zaman ayırılması gerekiyor.
