“İnsan başını kaldırır kaldırmaz,Lily’nin aşık olmak dediği şeyin onları sarmalamış olduğunu görüyordu.Dünyanın sevginin gözüyle görülmesi demek olan o yapay ama içe işleyen ve heyecan veren evrenin bir parçası oluyorlardı.Gökyüzü onlarla birleşiyor kuşlar onların içinden şakıyordu.”
“…sanki canını yakan bu dolu yağmurunun,bu kirli suyun üzerine sıçramasına aldırmıyormuş gibi,sersemleşmiş ve körleşmiş bir halde hiç cevap vermeden başını eğdi.Söylenecek hiçbir şey yoktu…”
“Çünkü büyük bir tutkuya,yalan olan bir aşka,kırılan heveslere dair hikayeler duyduğunda kolayca kendisinin de bu duyguyu bildiğini,hissettiğini,yaşadığını söyleyebilecekken,o hiç konuşmazdı.Hep sessiz kalırdı.”