Sıkılarak da okusam en çok dikkatimi çeken düş sahnesi oldu.
"Şeyh Edebâli Efendimizin mübarek kucaklarında bir ay doğdu, parıltısı karanlığı çalkaladı çıktı, yükseldi, orak biçimindeyken dola dola sini değirmesine döndü.Dünyayı nura boğdu. Öyle ki,gözler kamaşıp bakmaya güç yetmesi kalmadı. Baktım ki,sizin Osman Bey 'iniz de iki dizi üstünde sağ yanımdadır ve tespihe gelmiştir. Gökleri benzeyen ay inip geldi,göğsüne yaslandı, gövdesine karıştı. 'Aman nedir,ne hikmettir?'dememize kalmadı, ayın gömüldüğü yerden fidan belirdi, yeşerip büyüdü, göklere dal budak saldı. Toprağın, denizlerin yüzünü kapladı. Kaf Dağlarının ve de Toras Dağlarını ve de Atlas Dağlarının ve Hosma Dağlarının doruklarını gölgesine aldı. Fırat Irmağı'nı, Dicle'yi mübarek Nil' i,Frenk içindeki coşkun Tuna' yı kavradı. Uçsuz bucaksız çöller, bozkırlar, çayırlı çemenli ovalar, sahalar, yedi denizler ve de ağaç denizinden nişan verir ormanlar,uzakların parlak gümüş kubbeli, göğe baş çekmiş kuleli, Firavun çağından kalma nice anıtlı nivmce kentler geldi.,hep bu ağacın altına sokuldu. Bize hayret elverdi. 'Neyin nesi ?'demeye kalmadan bir esinti çıktı, yürekten sıkıntıyı vesveseyi sürüp çıkaran yedi cennet yeli..Kendime geldim.
Kemal Tahir'in ikinci kitabını okuyorum ilkindeyse sıkıldım,bunda da sebebini ,detaylara fazla yer vermesine bağlıyorum .Severek okuyan olmuştur ,maalesef zorluyor.Ama konu olarak heycan verici bir konu .Ayrıntılar konuyu sıkıcı kılıyor.
