Devlet-i Aliyye - Klasik Dönem (1302-1606) Sözleri ve Alıntıları
Devlet-i Aliyye - Klasik Dönem (1302-1606) sözleri ve alıntılarını, Devlet-i Aliyye - Klasik Dönem (1302-1606) kitap alıntılarını, Devlet-i Aliyye - Klasik Dönem (1302-1606) en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Türkmen boylarının Anadolu'ya yoğun göçü, 1230 tarihinde Moğolların Azerbaycan'da geniş otlakları gelip almalarıyla başlar. Meraga, Arran ve Mugan ovalarındaki Türkmenler zengin güzel otlakları boşaltmak zorunda kalmıştır.
Sayfa 4 - Türkiye İşbankası Kültür yayınlarıKitabı okudu
İleride Martin Luther de, Osmanlılar hakkı da aynı şeyi düşünecek, Allah'ın onları, Hıristiyanları günahlarıdan dolayı cezalandırmak için gönderdiğini söyleyecektir.
Sayfa 18
Osmanlılar, Doğu-Anadolu yayhılarındaki kalabalık Türkmen ve Kürt aşiretlerini iki ayrı ulus halinde örgütlediler. Türkmenler Boz Ulus, Kürtler Kara Ulus adı altında birleştirildi. Kürtler, Sünni Şafii idiler. Fakat Alevi olan Türkmen kabileleri İran Safevilerinin esas kuvvetini oluşturmak üzere o tarafa çekilmeye başladılar ve bölgede zayıfladılar. İran'a hakim olan Karakoyunlu ve Akkoyunlu Türkmen hanedanları, devletlerini ilkin Doğu-Anadolu'da ki Türkmenlerle kurmuşlardı.
Sayfa 140Kitabı okudu
Osmanlı Devleti, İtalya Harpleri sırasında (1494-1554) Avrupa diplomasisinin ayrılmaz bir unsuru durumuna geldi. Avrupa’da ümitsiz duruma düşen her devlet son çare olarak Osmanlılardan yardım alacağını söylemekle düşmanını korkutmaya çalışıyor, yahut sık
sık değişen koalisyonlar, Osmanlılara karşı Haçlı Projesi adı altında gizlenmeye dikkat olunuyordu.
Sayfa 132Kitabı okudu
Osmanlılar ve Karaman oğulları
Karaman oğullarının Konya Selçuklu payitahtını ele geçirmiş olmalarına karşı Osmanlılar İznik'e sahip olmalari dolayısıyla Selçukluların varisi olduklarını iddia ediyorlardı.
Sayfa 58Kitabı okudu
Yav yeter, azcık sevin bizi. Biz sizi çok seviyoruz
Osmanlılar 1533-1574 döneminde Kuzey Afrika'da Cezayir (1533), Trablus (1551) ve Tunus'u (1574) feth ile üç beylerbeyilik örgütlemişlerdir. Bu dönemde din faktörünün önemsizliği olgusunu belirten bir olay, Tunus ve Cerbe'de yerli Arap hânedânlarının V. Karl ve İspanyollarla Osmanlı'ya karşı işbirliği yapmalarıdır (anlaşmalar Simancas arşivindedir).