Kalkınmakta olan ülkeler, otoriter-totaliter rejimler, dengesiz büyüme, ekonomik kriz... Ve tüm bunların karşısında toplumsal hareketler, devrimler... Dünyanın üç ayrı köşesinden üç farklı deneyimin kitabı bu: İran, Nikaragua ve Filipinler. Misagh Parsa, Nikaragua ve İran’da devrimci toplumsal dönüşümün, Filipinler’de ise siyasal altüst oluşun kodlarını deşifre ederken, devrimci sürecin öznelerine, onların katılım biçimlerine, ittifaklara, çatışmalara, uluslararası politikanın gücüne odaklanıyor ve karşılaştırmalı bir analiz sunuyor.
Devrimci dönüşüm hangi aşamada gerçekleşir? Sınıf çatışması devrimi hızlandırır mı, yoksa otoriter devletle olan mücadeleyi böler mi? Dış müdahaleler toplumsal kalkışmayı nasıl tetikler? Baskı ve şiddetin dozunu artıran devlet aslında kendi sonunu mu hazırlar?
Amerikan müdahaleciliği, dinî-muhafazakâr kesimin tepkileri, kapitalist sınıfın tavrı, öğrenci hareketinin öncü gücü, köylülerin devrimci sürece katılımı, otoriter rejimlerin zulmü, baskı ve zulme karşı başkaldırı pratikleri, şiddet karşısında sertleşen siyasi referanslar...
Türkiye’den bakıldığında, son derece aşina olduğumuz bu soruların/konuların peşinden koşuyor Devlet, İdeoloji ve Devrim. Parsa bu kitabıyla “Üçüncü Dünya”da devrimci dönüşümün toplumsal temellerine bakıyor ve bir tür “devrim sosyolojisi”ne soyunuyor. Yaşadığımız coğrafyaya çok tanıdık hikâyeler bunlar!..
