Die Leiden des jungen Werther
Johann Wolfgang Von GoetheOldest Die Leiden des jungen Werther Quotes
You can find Oldest Die Leiden des jungen Werther quotes, oldest Die Leiden des jungen Werther book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.
Wie froh bin ich, daß ich weg bin! Bester Freund, was ist das Herz des Menschen!
Sayfa 3
Mantıklı insan sık sık gülünecek bir şey olmadığı halde güler. Onu kışkırtan her ne olursa olsun, verdiği tepki kendi iç huzurunu ifade eder.
Gün boyunca ay ışığını bekliyorum, sonra da akşam, odamdan çıkamıyorum. ne uğruna uyandığımı, ne uğruna uykuya yattığımı bilmiyorum.
"Ve birbirimizi anlamadan ayrıldık.
Zaten bu dünyada kimse kimseyi öyle kolay kolay anlayamıyor ki.."
“Bazen aklım almıyor; onu yalnızca ben, hem de öylesine içten, öylesine dolu dolu severken, ondan başka hiçbir şey görmez, bilmezken, ondan başka hiçbir varlığım yokken, nasıl olur da onu bir başkası da sever, sevebilir?”
En ürkeklerinden biriydim. Ama diğerlerine cesaret vermek için cesurmuş gibi yapa yapa cesur oldum.
Birçok kişiyle tanıştım, ama henüz arkadaş bulamadım. Insanlar için bende çekici olan ne bilmiyorum, çok kişi hoşlanıyor benden ve yapışıyor bana, ama acıtan durum ise, birlikte yürüdüğümüz yolların kısa oluşu (yüzeysellikten yakınıyor). Eğer buradaki insanlar nasıllar diye soracak olursan; her yerdeki gibi! Acaip bir şey şu insanoğlu.
Çoğunluk zamanının büyük bir kısmını yaşamını kazanmak için harcıyor, ve geriye kalan o az zaman da onları öylesine korkutuyor ki, ondan kurtulmanın yollarını arıyorlar. Ah şu insanın kaderi!
"Sana kitaplarını yollayayım mı?" diye soruyorsun. Canım (arkadaşım), Tanrı aşkına rica ediyorum senden, uzak tut benden onları!
Artık yönlendirilmek, motive edilmek, teşvik edilmek istemiyorum, yeterince kendiliğinden coşuyor zaten bu kalbim; benim ninniye ihtiyacım var, ve onu Homer'de yeterince buluyorum. Ne kadar sıklıkla sukunete erdiriyorum kızgın kalbimi, çünkü kalbim kadar değişken, sabitesiz başka birşey göremezsin. Canım benim! Sana bunları anlatmama gerek var mı, ki kaç kez benim kederden coşkunluğa ve tatlı melankoliden kokuşmuş tutkulara geçiş yaptığımı görmenin yükünü taşıdın? Ve ben aynı zamanda, kalbime hasta bir çocuk muamelesi yapıyorum; her isteği kabul ediliyor. Bunu kimseye iletme; öyle kişiler var ki, bundan dolayı beni ayıplarlar (kınarlar).
Birbirimizi mutlu edemememiz yetmiyormuş gibi, bir de arasıra da olsa kendi kendini mutlu etmeyi başaran kalplerden o sevinci koparıp almamız mı gerekir? Ve bana, çevresindeki mutluluğu yok etmeden, kendisi keyifsiz olduğu halde bunu usluca gizleyen ve yükünü kendi çeken birisinin ismini verebilirmisiniz?