Dil ve Mit

"Dini duygu için bir tanrının gücü unvanlarının bolluğunda ifadesini bulur; çok-adlılık daha yüce olan, kişisel bir makama sahip bir tanrı için ön-koşuldur." Mısır yazılarında İsis, bin-isimli, on-bin-isimli, myrionyma olarak karşımıza çıkar; Kuran'da Allah'ın kudreti ifadesini "yüz isminde" * bulur. Tanrısal adların bu bolluğuna Amerikan yerlilerinde özellikle Meksikalıların dinlerinde de rastlanır.

* İslam geleneğinde " Allah'ın yüz ismi " gibi bir tabirden ziyade " Allah'ın 99 ismi " tabiri mevcuttur. Ancak bazı sufi geleneklerde Allah'ın bir isminini gizli olduğu rivayeti yaygındır. Dolayısıyla yazar, bu gizli adla birlikte sayıları bu miktara ulaşan isimlere işaret eden " Allah'ın yüz ismi " ifadesine herhangi bir kaynakta rastlamış olabilir.

Yaygın bir adete göre, eğer bir çocuğa dedesinin adı veriliyorsa bu, dedenin çocukta dirildigine, yeniden bedenlendiğine yönelik inancın ifadesidir.

"Yaygın bir adete göre, eğer bir çocuğa dedesinin adı veriliyorsa bu, dedenin çocukta dirildigine, yeniden bedenlendiğine yönelik inancın ifadesidir.
Bir çocuk dünyaya gelir gelmez göçmüş atalarından hangisinin onda yeniden doğduğu sorunu ortaya çıkardı; ancak bu sorun rahipce çözüldükten sonradır ki bebeğin atasının adını aldığı tören icra edilebilirdi."

Mitoloji kaçınılmazdır, doğaldır, dilin doğal bir gerekliliğidir. Onu düşüncenin tezahürü ve dış biçimi olan dilde tanırız; o aslında dilin düşünce üzerine düşürdüğü ve dil düşünceye bütünüyle tekabül edinceye kadar -kaldı ki hiçbir zaman edemeyecektir- kaybolması asla mümkün olmayan gölgedir...
Buna bağlı olarak tıpkı Homeros'un zamanında olduğu gibi bugün de mitoloji vardır, sadece onu algılayamıyoruz, çünkü bizzat kendimiz onun gölgesinin tam da içinde yaşamaktayız ve hepimizi hakikatin öğle ışığından korkuyoruz.*

(*) Güneş ışınlarının dünyaya dik olarak düştüğü öğle vaktinde nesnelerin gölgesi bulunmaz. Nietzsche " Büyük Öğle"

İlk Evre "Anlık Tanrı Üretimi"

Grek Yazını: Akıl ve Anlama Yetisi, Gönenç, Talih, Şarap, Şölen ya da sevgilinin teni (...) Bize ansızın, cennetten bir gönderiymişcesine gelen, bizi neşeye yahut kedere boğan veyahut ezen her neyse dinsel bilince Tanrısal varlık olarak görünür. Geriye doğru izleyebildiğimiz kadarıyla Grekler bunun gibi deneyimleri [daimon*] şeklindeki tür adı sınıflandırıyorlar...
[Herman Karl Usener]

(*) Daimon: Tanrı ile kahraman arasında bir yerde bulunan doğaüstü varlık veya şey.

[Max Müller'in] vardığı sonuç şudur:
“Tıpkı Homeros’un zamanında olduğu gibi bugün de mitoloji vardır, sadece onu algılayamıyoruz, çünkü bizzat kendimiz onun gölgesinin tam da içinde yaşamaktayız ve hepimiz hakikatin öğle ışığından çekiniyoruz."

"..zihnin yöneldiği her bilinç içeriği doğrudan fiili mevcudiyetin ve etkinin terimlerine tercüme edilir."