Dilba
Diljin KovexîSözler ve Alıntılar
Sen yine pencereni açık tut...
Belki yağmur saçlarını tarar benim için...
sesin kırılırken boynumun ortasında
hüzün satan bir kabile
tarihin rahmine ölüm tohumları serpiyordu
aklım yola çıkan aylak bir ıslık gibi
ayaklarına dolanıyor hâlâ
ve biliyorsun
ne zaman bir uçurum görsem
Uykum geliyor...
Yüzünü bana çevir sevgilim. atlar, aklımın coğrafyasına hücum ediyorlar. Biliyorsun, sana sarılmak dışında hiç bir mevzim kalmadı.
Tarih
günlerden seni tanıdığım gündü
ve sonrasını hiç hatırlamıyorum...
eylüle adadık gülüşlerimizi nar ağaçları büyümüyor artık bu şehirde...
Sen yoksan
bütün şelaleler yukarıya doğru akar,
Gölgem karışır gölgene,
Ve ensemde, siyah bir kadın slüeti üşür,
Bu gece...
...
hiç bir hikaye kolayca hükmünü yitirmez senin dilinde,
sende duydun mu
bu sesi
o sesi
şu sesi
hiç görünmeyen sesleri?
sesler gittikçe çoğalıyor
sesler çoğaldıkça nefes alışımız azalıyor,
saatler diz çöküyor önümüzde,
zaman dilsiz orman bakire.
takvimlerde isimlerimiz tarifsiz kalır belki,
belki de takdirsiz,
ölüm saati tespit edilmeyen müstakil bir aşkın gıyabında ölmek ile uyumak arasında kalışımızın kanıtıdır bu gece dilba,
sen susarken ağzımın kenarında
kenar mahallelere kaçan şiirler
şamanizme inanırlar
şahını öldürmekle suçlanan piyonlar gibi,
tüm sürrealist tablolar
camileri müze sanırlar
picasso pişman olur
dilba
dilba ben
dilba...