Bilgi , insana güç vermez.
Aksine kusursuz inşa edilen evrendeki acziyetini öğretir.
Tevazu bohçan öğrendikçe ağırlaşır.
Yükün artar,boynun bükülür.
Cehlinin bilgisine varış,
çokluktan,hiçliğe geçiştir bilgi.
Çocuk ruhum alınmış,herkese benzemişim.
Bu kurtlar sofrasında kendime yenilmisim.
Hem Leyla 'yı aramış hem Leyla'dan kaçmışım.
Kimse yanmasın diye herkes için yanmışım.
Benim olmayan canın kapısında durmuşum.
Bin yılllık esaretten ölmüş de kurtulmuşum.
Söyle bana derviş...!
Kaç gidiş görmek gerek hiçliği tatmak için?
Zamanın sahibine kaç yokoluşla varırız ?
Hangi teslimiyet ismail 'ı anlamaya yeter?
Kac kuyuya atılsak Züleyha'yi buluruz?
Daha ne kadar yanarsak Ibrahim oluruz ?
Harabe ruhunu görkemli bedenine gizledi.
Kırıklı çıkıklı acılar yaşarken.
Icinin dehlizlerinde kayboldu bir çocuk.
Yüzünü yere eğdi anne.
Yine de yalancı baharlar takıştırdı gülüşüne.
Mülteci mutlulukları kucakladı.
Bu dünya başka türlü yaşanmazdı.