Tarihi ölü bir anlatı olmaktan kurtarıp yaşayan, nefes alan bir canlı haline getiren sosyal tarih anlayışı tüm tarih yazımını kökten değiştirdi. Sosyal disiplinlerin tamamıyla etkileşim halinde olan bu yeni tarih yazımı ile birlikte geçmişte yaşanmış büyük olayların bir izleyicisi olmaktan kurtulan ve onun içinde yaşayan bir özne halini alan “sıradan insan” da bu sayede tarihsel özne konumuna yerleşmiş oldu.
Dile ve onda gerçekleşen değişimlere hem bir tarihsel kaynak hem de onu yaratan en büyük aktörlerden biri olarak bakan bu kitap, 16. yüzyıldan 20. yüzyıla uzanan bir aralıkta Britanya, Fransa ve İtalya'da “dilin” peşine düşüyor: Şarlatan hekimlerin onu bir araç olarak kullanmasından, Fransız Devrimi’nin köktenci bir biçimde dönüşüme uğratmasına; iki dilli bir anlaşmanın yarattığı kargaşadan, 18. Yüzyıl Parisi’nde kullanılan hakaretlerin sosyolojisine; İtalya’da okuryazarlığın yerinden, atasözlerinin toplumsal tarihine doğru bir yolculuğa çıkarken dilin serüvenine tanıklık etmemize olanak sağlıyor.
Toplumsal tarih yazımının en verimli isimlerinden Peter Burke ve Roy Porter’ın derlediği Dilin Toplumsal Tarihi, dilin yarattığı toplumlardan toplumların yarattığı dile ve ikisinin iç içe geçmişliğine emsalsiz bir kaynak teşkil ediyor.
