“AK Parti hükümetleri, Kemalist dönem laiklik anlayışını bir İslâm karşıtlığı olarak algılayarak, daha çok din özgürlüğüne vurgu yapan bir laiklik anlayışı benimsemiştir. Fakat bu özgürlük vurgusu da
taktiksel ve niteliksel olarak çoğunlukçudur; özgürlük adı altında çeşitli eğitim politikalarıyla dinî eğitim dayatılmış ve eğitimin içeriği dinselleştirilmiştir. Bu dönemde eğitim üzerinden yürütülen toplum mühendisliğinin bir unsuru olan desekülerleşmenin önemli bir aracı, eğitim alanında yapılan çok sayıda düzenlemeyle büyük yığınlara adeta zorla din eğitimi aldırılacak bir ortam yaratılmasıdır.”
Elif Gençkal Eroler, Adalet ve Kalkınma Partisi iktidarlarının eğitim politikalarında eğitimi araçsallaştırıcı “toplum mühendisliği” yaklaşımının yanı sıra, “tehdit paradigması”nda da “Cumhuriyet geleneği” ile bir devamlılık arz ettiğini gözlüyor çalışmasında. “Millet” ve onun “düşmanları” hakkındaki tasavvurun, bu format içinde nasıl yeniden tanımlandığını gözlüyor.
Eğitimin ideolojik araçsallaştırılmasının bir başka önemli boyutu olarak da neoliberal zihniyeti işaretliyor yazar: Özelleşme, piyasa toplumu değerlerine ve insanları “insan sermayesi” olarak görmeye alıştırma…
Kitabın zenginliği, bu ideolojik biçimlendirmeyi somut deneyimler içinden tasvir etmesinde yatıyor: Müfredat ve ders kitapları, öğretmen ve müdür atama rejimi, proje okul uygulamaları, eğitim şuraları, AKP-Gülen Cemaati çatışmasının yansımaları…
Türkiye’nin ezeli bir sorun alanı hakkında, yetkin bir inceleme.
