Dinde Sembolizm
Latif TokatSözler ve Alıntılar
Melodik yapısıyla "ezan", ilk dönemlerde esas olarak namaz vaktinin geldiğini belirten bir çağrı ya da duyuru "işaret"i iken; tarihî süreç içinde, Müslümanların başka kül türlerle karşılaşmalarıyla, kendilerini başka dinden olan insanlardan ayıran sembollerden biri olmuş ve adeta kutsal laştırılmıştır. Dolayısıyla artık ezan sadece bir işaret olmaktan çıkmış ve sembolik bir önem kazanmıştır
Sayfa 142Kitabı okudu
Tanrı var değildir. O, öz ve varoluşun ötesinde Varlığın-Kendisi'dir.
Sayfa 97Kitabı okudu
Yokluk tehdidi veya “hiçlik” bütün kaygıların temelinde yatan olgudur.
Sayfa 92Kitabı okudu
Farabi, Tanrı'nın varlığını ispatlama gibi bir kaygı taşımamaktadır. O da, aynı kavramı kullanmasalar da Tillich gibi. Tanrı'nın ispat değil. "sezgi" konusu olduğu üzerinde dur- maktadır. Gerçekte Tanrı "Zorunlu Varlıktır. O'nun varlığı için hiçbir delil veya özel çabaya gerek yoktur. Çünkü O'nun varlığından daha apaçık hiçbir şey olamaz.
Sayfa 222Kitabı okudu
Bilfiil akıl seviyesindeki insan için gerçek mutluluk bilgi ve dünyayı reddetmek değil, dünyayı aşmak iken, ölümsüzlüğü kazanamayan insan için, tıpkı hayvansal arzu ve isteklerde olduğu gibi mutluluğu sağlayan şey bedensel arzu ve isteklerdir. Bedensel arzu ve isteklerin yerine getirilmesi ise yine hayvanlarda olduğu gibi otomatik olarak işleyen bir mekanizmadır. Ve insanın burada bir katkısı ya da akılsal ve iradi bir etkinliği yoktur. Dolayısıyla sadece tür olarak farklı olmak insanın ölümsüz olmasına yeterli değildir
Sayfa 236Kitabı okudu
Düşmüş" ve "öz"üne "yabancılaşmış" bir varlık olan insanı ait olduğu sonsuz yaşamdan alıkoyan her şey, "kötü" ve "günah" olarak adlandırılır. Kötü, sonsuz yaşamdan uzak kalmış olan insanın hastalığıdır.
Sayfa 243Kitabı okudu
Dini semboller kaynak itibariyle, gerek Farabi, gerekse Tillich düşüncesinde aşkın bir alana dayanmaktadır.
Sayfa 139Kitabı okudu