Fakirleşmek zorundasın,
bilge cahil!
sevilmeyi arzuluyorsan.
Kişi yalnızca acı çekenleri sever,
kişi, yalnızca aç olanları sever:
ilkin kendini hediye et, ey Zerdüşt
- Ben senin hakikatinim...
En ağır yükü aramıştın ya:
buldun işte, kendini -,
üzerinden atamadın kendini...
Gözetleyen,
diz büküp çömelen,
artık ayakta duramayan biri!
yapışmış gibisin sanki mezarına,
yekvücut olmuş gibisin tininle!..
Ah Zerdüşt,
zalim Nemrut!
Daha dün avcısıydın tanrının dahi,
tuzağıydın tüm faziletlerin,
okuydun kötülüklerin!
Şimdi -
kendini avlayarak ele geçiren,
kendine av olan,
kendini kazan...
Bırak şu Krallar, istedikleri kadar, hallerinden memnun gözüksünler, hoş bir çehrse takınsınlar: tanıkları olmasaydı eğer, bahse girerim ki, onlar da oynardı fenalık oyununu