Dîwana Osman Sebrî
Osman SebriDîwana Osman Sebrî Gönderileri
Dîwana Osman Sebrî kitaplarını, Dîwana Osman Sebrî sözleri ve alıntılarını, Dîwana Osman Sebrî yazarlarını, Dîwana Osman Sebrî yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.ZOZAN
Zozanê me bilind in
Tev bi zevî û gund in
Di wan hene avên sar
Jêkênabin ber û dar
Raxerên wan gulçîçek
Teyr û tû tê de lek bi lek
Havînan em diçin wan
Tevî koç û pez û gan
Derbas dikin rojên germ
Li ser wê nefela nerm
Dilîzin her direvin
Heyanî koç dakevin
Dema çiya dibin sar
Payîz dibe em tên xwar.
Zîmân
Dil pir dixwaze ku Hêvî hêviya kurdanbe,
Di warê ziman û zanistî her xwedî şanbe,
Zaravayên me bighîne serhev di pêşende,
Kurdan nehêle di nava cihanê şermende,
Heya bi îro em tenê bê zar û ziman bûn,
Di nava gelan pir bi şûnda gelek nezanbûn,
î ro jî dibînim gelek xwendayên me kurdan,
Gelparêzin ew haya wana nîne ji ziman,
çawan bê ziman gel di cîhan tête parastin?
Bi çi lebatî maf û rûmet hatine xwestin…
Tenê bi ziman mirov cuda bûye ji dehban,
Pê xwend zana bû firiya xwe gihande ezman
Lewre divê em ji bo ziman xwe biwestînin,
Heya bikarin kurdan ji tengiye derînin,
Bijîn kesên kû ji bo ziman dikin xebatê,
Ew in berê gel diguhêzin rêya felatê.
20.01.1984
Xanimê
Ya reb tu tenê li min bi yarbe,
Ev dinya bila li ser min barbe,
Tu şînê bide min ez nawestim,
Dê hezar salî welê rawestim,
Heşt salin te xistim bin vî barî,
Ez kirim dergehvanê vî arî,
Ne min dikuje ne min dijîne,
Her dem dilê minî bibirîne,
Gava dibare weke xunave,
Dema diêşe jana zirave,
Kela gihanê li min didêre,
Dil û hinavan li min dihêre,
Herçiyên ko weke min bîne dîn,
Her demê dixwazînin cegerxwîn,
Derdê min hemû di dil dimîne,
Li lewre holê timî bi birîne,
Ez kurmê evînê dil sotîme,
Kurdmancekim bendeyê Xanîme,
Min can felata hemû Kurdane,
Li nik şîna te gelek hêsane,
Ez cendekekî bê dest û pême,
Dil ketî û serxwoşê vê rê me,
Yan derdê min bêxe gora şînê,
Ya hin zêdetir bide min vînê,
Da bikaribim liber xwe ragirim,
Dilê xwe yê xêr hedî hê dagrim.
Tedbîra Mişkan
Li welatê Mêrdînê,
di nav gundê Cilînê,
pisîkekî xurt û şeng,
bûbû xudan nav û deng.
Mişk nehiştin di malan,
giş revîn qul û çalan.
Sitî
çiqas bextê me reş û kirête, di nava cihan,
Nemane bindest û pepûk û reben ji xeynî Kurdan.
Jibo azadîhemî şerr dikin çi reş û çi zer.
Her car bi rengek em tên xapandin dûvik û terî,
Bê nav û rûmet di nav lingan xwelî û herrî,
Gelek dikêşin bi dilfirehî zîneta neyar,
Ji lewre em bûn Kole û kolî ji bo kolîdar…
Lê ji bona hev gelek jêhatî wek baz û
Serê Şer
Bûye meselok di nava kurdan
“ Kûzê ji axê nagre ava zêr,
Cendekê pisîk navê serê şêr”.
Mîrekî kurdan xwedî nav û deng
Bi xwedî dikir şêrekî çeleng
Li ber dilê mîr gelek xoşewîst
şêr jî hezdikir ji xudanê xwe
Sipartibû wî dil û canê xwe
Carekê da pê kovîkî sitûr
Di tirang de ket nav gelîkî kûr
Pîjekî pir tûj qefsing jê kun kir
Dilê şêr hingavt di