" Bugün var, yarın yokuz! Gündüzün sonu gece. Aydınlığın sonu karanlık. Ateşin sonu kül. Hayatın sonu ölüm. Ölümden kim şüphe eder? Altınlara gark olsak, demirden, çelikten kaleler içine saklansak, mutlaka ölüm oku gelip bizi bulacak. Er geç bize yetişecek. Bu kadar kesin bir son karşısında yolunu şaşıran, nefsine uyan, yarını unutan, insan mıdır? Hayır... Hayvandır. Nefsine uyanların, zevkten başka bir şey tanımayanların, hayvanlaran ne farkı var? "
" Gülün, gülün... Gülmenin sonu ağlamadır. Kavuşmanın sonu ayrılık... Yazın sonu hazan... İkbalin sonu aşağı inme!.. Hayatın sonu ölüm! Acaba ibret gözüyle şu dünyaya bir baksanız..."