Diz Çökmeyen

2h

-"Kendisini Mus'ab gibi biriyle karşılaştırması için, hiç değilse bir kez, Allah'a içten bir dua etmeyen bir genç kız geçmiş midir dünyadan?"

- "Öyle anlaşılıyor ki zulme uğrayan insanlar bunlar! İdarecilerini sevmeyen, hükümdarlarından bezen insanlar. Onlara zarar vermeyeceğiz. İstila için gelmediğimizi söyleyeceğiz. Başkalarına benzemeyeceğiz. Allah'ın adını yücelteceğiz buralarda. Kök salacağız. Köleleştirmeyecek, özgürleştireceğiz. Adalet ve merhametle yürüyeceğiz."

Reklam

H.A

11h

Zorluk, yokluk günleri hiç bitmiyor fakat onların sevgileri, mutlulukları da asla eksilmiyordu.

H.A

1g

Asımın neslindeniz..

- "Deminden beri sizi izliyorum. Çok hislendiniz. Adınız nedir? Merhumun yakını mısınız? Kimlerdensiniz?" Oğlumun şaşkın bakışları altında on dört yıl sonra ilk kez konuşmuştum: - "Evet. Terledikçe, güzel bir mendille alnını siliyordum. Adım... Adım Âsım efendim... Âsım'ın neslindenim."

H.A

1g

Halkının sesini kuşanarak "Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım!" diyen kahramana, bir avuç toprağı bile çok görüyorlardı şimdi. O sırada, kulakları tırmalayan bir ses yükseldi: - "Tanrı uludur! Tanrı uludur!"

H.A

1g

Herkesin canı sıkkın, kafası karışıktı. Gözyaşları içinde yıkadık, hazırladık, çıplak bir tabutla Beyazıt'a getirdik. Hava buz gibiydi. Ben, üç hamal daha bulmuştum. Caminin imamıyla konuştuk. Korktu. Cenazenin buradan kaldırılmasının sakıncalı olacağını söyledi. Gırtlağına yapıştım. Elimden zor aldılar. Dört kişi omuzlayıp Emin Efendi Lokantasının önündeki bir masaya koyduk tabutu. Ağlıyor, deli gibi bağırıp çağırıyordum: - "Mehmet Âkif'in cenazesi bu, ey utanmazlar! Safahat şairinin, İstiklâl şairinin, Kur'an şairinin cenazesi! Vicdanınız ne çabuk kurudu ey insafsızlar!"