Kur’ân-ı Kerîm, bir hayat düsturudur; mükellef kullara rableri olan Allahu Teâlâ’yı tanıtan, O’nun nasıl tevhid edileceğini, noksan sıfatlardan nasıl tenzih edileceğini, O’na nasıl ibadet etmek gerektiğini, gerçek imanı, şirki ve küfrü öğreten, hayatlarında uymaları gerekli emirler veren, uzak durmaları gerekli yasaklar bildiren, nasıl bir hayat yaşamaları gerektiğini beyan eden, Allahu Teâlâ ile kul ve kulların birbirleri arasındaki ilişkinin nasıl olması gerektiğini açıklayan bir kitaptır. Bu sebeple onun manasını bilerek ve anlayarak okumak gerekir. Eğer manası anlaşılmazsa Allahu Teâlâ’yı bildirdiği şekilde tanımak, layık olduğu şekilde tevhid etmek, yüceltmek ve noksanlıklardan tenzih etmek mümkün olmaz; emirleri yanlış uygulanır, yasaklarından uzak durulmaz; hak, bâtıl; bâtıl da hak olarak algılanır. Dolayısıyla Kur’ân’ı, indiği zamandaki Arapların anladığı şekilde anlamak gerekir. Çünkü Kur’ân Arapça olarak inmiştir. Eğer Arapça, Kur’ân’ın indiği zamandaki Araplar gibi anlaşılmaz ya da onların anladığı manaya göre tercüme edilmezse ya eksik ya da yanlış anlamalar meydana gelir ve istenen şey elde edilmemiş olur…
