Öne Çıkan Doğu Batı Sayı - 66 Gönderileri
Öne Çıkan Doğu Batı Sayı - 66 kitaplarını, öne çıkan Doğu Batı Sayı - 66 sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Doğu Batı Sayı - 66 yazarlarını, öne çıkan Doğu Batı Sayı - 66 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ölüm, sevinç, aşk, hüzün, melankoli, umut, kaygı dostluk farklı kavramların bekçiliğinde biri birinden habersiz alanlara tutsak edilir. Her öğe belli bir tekniğin araştırma nesnesine dönüşür. Her teknik ise bir bilgi felcine yol açar. Bilgiyle uyuşur insan. Klinik bir mathesis’e dönüşür: Ruh için tanılar, gövde için tanılar.
la mort de danton
Sevgili bedenim, burnumu tıkayıp, dans ettikten sonra terleyip kokan genç bir kadın olduğunu hayal ederek sana güzel şeyler söylemek istiyorum. Seninle iyi vakit geçirdik. Yarın kırık bir keman olacaksın ve melodimiz duyulmaz olacak. Yarın boş bir şişe olacaksın, şarap içilmiş, ama beni sarhoş etmemiş olacak, ayık kafayla yatağa gideceğim. Hâlâ sarhoş olabilecek insanlara ne mutlu... Ama başka türlü ölmek isterdim, hiç acı çekmeden, düşen bir yıldız, kendi kendine ölüm öpücüğünü vererek alçalan bir ses, dalgaların parıltısına dalan bir ışık hüzmesi gibi. Gecede ışıldayan gözyaşlarına benziyor yıldızlar; o gözyaşlarını döken ne büyük bir acı çekmiş olmalı.
Merleau-Ponty’ye göre “zaman uzaydan bağımsız düşünülemez, öyle ki uzay olmadan şimdi kavranamaz. Şimdi sadece bilince değil uzaya da özgüdür”. Bunun mümkün olabilmesi için şimdinin aşkınlığını göz önüne almak gerekir. Zaman ve uzay şimdinin aşkınlığında iletişime geçer zira o saf farklılaşma olarak hem zaman-öncesi hem de uzay-öncesidir. Şimdi uzaysallaşma ve zaman- sallaşma hareketlerinin eşzamanlı toplanışıdır ve şimdinin aşkınlığı şeyi ilksel bir uzaysallıkta yani derinlikte açar. Şimdi namevcudiyetle örülüdür ve geçmişi sarıp sarmalar. Böylece her nokta eşzamanlılığın derinliğinde yakalanır.
Açıktır ki, eğer dünya beliren ise, kendisini gösterdiği bilinç, temsillere sahip bir töz olarak var olamaz; aksine dünyanın belirmesine veya örtüsünün kalkmasına, dolayısıyla dünyayla olan ilişkisine dayanır. Dünyanın, belirmesinde tükendiği gibi, bilinç de görünür kılmasında tükenir zira bilinç, ayrı tutulamayacağı dünyaya, fenomenliğe bağlıdır. İşte yönelimsellik kavramının ifade ettiği bilincin bu özelliğidir.
Düşünce düşündüğü için eylemleşir. Düşünmek varlıkla insanın özü arasındaki ilişkiyi kurmaktır. Eyleme dönüşen, bir şeyi özünde kucaklamaktır. Onu olanaklı kılmak, dahası sevmektir. Olanaklı kılmak sevmenin ta kendisidir. Sevmek bir şeyi gözetmektir. Gözetmek bir şeyin kendi telos’u (sınırları) içinde kendi olmayı gerçekleştirmesidir.
Fenomenolojinin ve kozmolojinin birleştiği noktada Patocka şunu ifade eder: varoluş harekettir ve bu hareket ile dünyaya kaydolur.
Her şeyin yerli yerine oturacağı anları beklemenin edilgenliğinde düşünceye asla yer olmayacaktır. Düşüncenin düşünce olarak ortaya çıkma olanağı eylemle ilişkilidir.
Georg Büchner, 1789 Fransız Devrimi Tarihi üstüne çalışırken, kendisini tarihin tüyler ürpertici kaderciliği altında ezilmiş hissettiğini yazar. Ona göre tarihte birey dalgalar üstündeki bir köpükten, tarihi belirlediği iddia edilen büyük adam salt bir rastlantı ürününden, sözde dehasıyla gerçekleştirdikleri aslında bir kukla oyunundan, bir tunç yasasına karşı girişilen gülünç bir mücadeleden başka şey değildir. Bunu kavramak çok önemlidir. ama ne yazık ki bu sayede onun üstesinden gelmek imkânsızdır.