Doğu Yolculuğu
Hermann HesseHigh Rated Doğu Yolculuğu Reviews
You can find High Rated Doğu Yolculuğu quotes, high rated Doğu Yolculuğu book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.Score
7.5Out of 10
Bazen öyle kitaplar okuruz ki, kitabın kapağını kapattığımız zaman cevaplamamız gereken soru şu olur: "Ben mi kitabı bitirdim, yoksa kitap mı beni bitirdi?" İşte "Doğu Yolculuğu" da böyle bir kitaptı.
Herman Hesse'nin adını Ferrari'sini Satan Bilge kitabında gördüm ikinci defa. Kitaptaki bilgenin tavsiye ettiği kitapların yazarından biri de Hesse idi. Kitap genel olarak rotası doğuya dönmüş, kendilerine "Cemiyet" adını vermiş, genel olarak tek bir amaçları olsa da, cemiyetteki her birinin farklı amaçlarının olduğu bir topluluğu konu alıyor. Kimi Arap prensesi Fatma ile buluşmak için bu yolculuğa çıkmış, kimi de hayvanların dilini öğrenmeye Hz. Süleyman'ın sırrını çözmek için yola çıkmış.
Yolculuk Doğu'ya doğru yapılsa da Doğu sadece bir sembol aslında. Keşfetmek ve keşfetmek üzerine bir yolculuk. Kitaptaki şu güzel ve derin cümle her şeyi açıklıyor aslında:
"Bu yolculuk nereye?
Eve, hep eve."
Her şey güzeldir lakin, bir gün grubun gönüllü hizmetçisi Leo ortadan kaybolur. Leo herkesin gönlünde yer edinmiş birisidir. O kaybolduktan sonra, onunla beraber Cemiyet'in bazı önemli eşya ve belgelerinin de gittiği görülür. Şimdiye kadar inançla sıkı sıkıya bağlanmış grup arasında Leo yüzünden tartışmalar çıkar. Herkes ortaya farklı bir iddia atar. Herman Hesse artık Cemiyet'in eskisi gibi olmadığına kanaat getirir ve her adımda kendini biraz daha geride bırakarak en sonunda topluluktan kaçar. Lakin topluluğa gönül bağlamış olan vicdanından kaçamayacaktır.
Keyifli Okumalar :)
Hermann Hesse 'nin iki saat dolmadan okuyup bitirdiğim ve sonunda kelimenin tam manasıyla tüylerimi diken diken eden eseri "Doğu Yolculuğu".
Kahramanımız H.H. (Hermann Hesse nin kısaltılmışı olması kitabın yarı otobiyografik olduğu izlenimini veriyor.) güzel prenses Fatma'yı görme hayali ile "Cemiyet" denen bir topluluğa katılır ve mistik bir "Doğu Yolculuğu" na çıkar. Burada Doğu 'nun ne olduğunu yine kitaptan bir alıntıyla açıklayayım :
"... bizim Doğu"muz salt bir ülke ya da coğrafi bir şey değil, ruhun yurdu ve gençliğiydi, hem her yerdi hem de hiçbir yer, tüm zamanların yekvücut olmasıydı"
H. Yolculukta farklı farklı devirlerden gerçek veya kurgusal pek çok kişiyle karşılaşır. Pek çok mistik olaylar başına gelir ve yolculuğun her şeyiyle adeta büyülenir, ta ki dostu Leo 'nun kaybolmasıyla Cemiyet'ten ve gördüklerinden kuşku duyana ve her şey inandırıcılığını yitirene kadar. Eski hayatına geri dönen H. gittikçe umutsuz ve sefil bir hal almaya başlar. Cemiyet ve Doğu Yolculuğu hakkında bir hikaye yazmak ister fakat artık hafızası bile onu yanıltıyor, her şey adeta bulanıklaşıyordur.
Yazarın daha önce yazdığı Demian eserini çokça anımsattığını fakat ondan daha gösterişli ve etkileyici olduğunu düşünüyorum. Bunun sebebi hikayedeki sihirsel ögeler ve alışılmışın dışındaki olay zinciri olabilir. Ayrıca diğer Hermann Hesse kitaplarında olduğu gibi bu kitapta da insanın kendi benliğini keşfetme temasının işlendiğini görüyoruz.
77 sayfalık bu incecik eseri tekrar tekrar okumak isteyeceğinize eminim. Ben de öyle yapacağım.
Böylelikle ilk kitap incelememi yapmış bulunuyorum :)
Vicdan mahkemesi kurulmasina hazır olacak kadar umutsuzum. Mahkeme baskani olarak en üst mertebeye koydugum kişi oturmustur ve kendimi sucladigim her günahın bir hafifletici sebebi bulunur. Peki ya gözüme hiç carpmayan, hep yapageldigim, farkına varamadigim günahlar...
Nasıl da kendimi önemli bir yere koymaya adamisim! oysa ki günden güne eriyorum erirken farketmiyorum; yazdigim kitabin kahramanina donustukce yitiyorum.
Siddharta ve Demian’dan sonra Hesse’den okuduğum 3. kitabında da yine etkilenmemem mümkün değildi... Hala daha en sevdiğim yazarlardan birisi olduğunu söyleyebilirim :) H.H’nin yolculuğuna tanık olmak aslında birçok insanın yolcuğuna tanık olmak gibiydi..
Anlatacak bir hikayesi olan, ama yazarın deyimiyle "Geçmiş günlerin görüntülerini, anlamlı bir bütün haline getiremeyen" bir yolcunun hikayesi.
Katettiği onca yolun sonunda bir köpeğin kabulüyle sınanacağını hiç düşünmemiştir herhalde.
"Gençliklerinde ışık onları bir kez aydınlattı, gözleri bir kez açıldı ve yıldızı izlediler ama sonra mantık geldi, dünyanın alaycılığı geldi, yüreksizlik geldi, sözde başarısızlıklar geldi, yorgunluk ve hayalkırıklığı geldi, böylece kendilerini yeniden kaybettiler, yeniden kör oldular"
Böyle diyor H.H, kendi sorgulamasını bu kadar acımasızca yapan çok az insan vardır bence.
Hiçbir fikrimin olmadığı bir kitabı alıp, karıştırıp yerine koyup, sonra tekrar alıp, bir türlü bırakamayıp, sonunda kitabın kendini aldırdığı bir durum oluyor. Kitap avı denilebilir.
Bu kitap beni avlamış oldu, iyiki de avlamış, kısacık bir kitaba kocaman bir dünya sığdırmış yazar, çok severek okudum.