Dona Flor’un ilk eşi çapkın, bohem Vadinho’nun yaşam öyküsü kısacık oldu zira bir karnaval sırasında yaşama aniden gözlerini yumduğunda henüz 31 yaşındaydı.
Hayat mücadelesinde dik durmaya çalışan; azimli, çalışkan Dona Flor’un bu dünyada sınavı kocasına hissettiği tutkulu aşk. Herkesin hakkında konuştuğu, kötülediği ilk kocası... Oysa biz burada görüyoruz ki iki kişinin kapalı kapılar ardında yaşadıklarını, bu yaşananlar hakkında hissedilenleri kimse tam bilemez. Romana renk veren de, bizleri sık sık üzen de Flor’un bu şeytan tüylü adama karşı duyduğu derin tutku . Yazar eserin bir yerinde “Mutlu bir hayattan roman çıkmaz” diyor fakat buna rağmen ikinci koca eczacı Teodoro ile yaşanan “mutlu, saygın, iniş çıkışı olmayan evlilik” bölümününü yazarken bence biraz fazla uzatmış . Belki Flor’ a olduğu kadar bizim için de sıkıcı bir hale dönüşmesi ve Flor’un nevrotik ruh halini anlayabilmemiz içindir günün sonunda ben, önsözde yazdığı gibi Flor’un aşk üçgeninden bir Brezilya temsili çıkaramadım. Ancak 1940'lar Brezilyası'nda kadının durduğu yeri, toplumun ahlak yargılarını, batıl inançlarını ve kadınların aslında değişmeyen korkularını, istek ve yönelimlerini gördüm. Halkın günlük yaşantısına, festivallerine, yemeklerine, danslarına, kapı önü sohbetlerine büyülü gerçekçilik sosu ile neşeli bir bakış attık diyebilirim.
