Gregor'un bir aydan daha fazla süre acısını çektiği ağır yaralanması -elma, kimse almaya cesaret edemediğinden, o günün bir anısı olarak sırtında gömülü kalmıştı- görünüşe göre babasına bile, şu andaki acınacak ve kötü görüntüsüne rağmen yine de aileden biri olduğunu hatırlatmış gibiydi; Gregor'a bir düşman gibi davranılamazdı; duyulan tiksintiyi bastırıp sabretmek, yalnızca sabretmek aile olmanın bir gereğiydi.