Bir insan hayatının her anını,
“Mevzubahis Doom ise gerisi teferruattır!”
mottosuyla yaşar mı? Mahmut yaşar…
Onunla aynı havayı solumamış, aynı
metrobüse binmemiş, aynı ekrana bakıp oyun oynamamış biri, asla onu tam olarak tanıdığını iddia edemez! Damarlarında Doom'un kaynak kodları dolaşan, baktığı her yerde ona el sallayan Pinky Demon'lar gören, iki lafından üçü Doom olan bir prototiptir Mahmut… Bu sebeple, onu yakından tanıdığını sanan beni bile şaşkınlığa düşüren, “Önce Ben” isimli bölümü dikkatle okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum.
Açık konuşayım, elinizde tuttuğunuz bu cisim kitap falan değil! Kitap görünümüne bürünmüş bir Doom belgeseli… Satırların arasında gezinirken gözünüzün önündeki hayali perdede bir Carmack'ın bir Romero'nun görüneceği, onların ağzından onları dinleyeceğiniz, Doom hakkında bilmediğiniz ne çok şey olduğunu fark edeceğiniz bir belgesel…
Hiperaktif bir oyuncunun kaleminden çıktığı her cümlesinden belli olan “Doom Kitabı”nı yüzümden hiç eksilmeyen tebessümle bir solukta okudum. Sizin de aynen öyle hissedeceğinize eminim.
Ve son olarak;
Mahmut, senin kitabına yorum yazısı da yazdım ya, artık ölsem de gam yemem.
Emre Günen
Editör/Yazar
