Dört Köşeli Üçgen, çevresi tarafından “Gözlemci” olarak adlandırılan birinin hikayesini konu ediyor. Gözlemcimiz hemen hemen herkesi ve her şeyi görüp izlemeyi, bütün ayrıntıları öğrenmeyi kendine ilke edinmiş birisi. Lakin bu gözlemler ona ağır bir yük olmaya başlar. Depo bekçiliğinden akıl hastanesine uzanan harika bir öykü. Ben izlemedim ama beyaz perdeye de aktarılmış. Keyifli okumalar...
Cağ kebabı temalı paylaşılan bir fotoğrafın ardından keyifle okuduğum Dört Köşeli Üçgen adlı kitaba dair bir şeyler yazmadan olmazdı.
Böylesi bir kitap ile tanışmama vesile olan diye başlayan o kilişe cümleyi kullanmadan nasıl şükran ve teşekkür edilir diye çok düşünmeme rağmen işin içinden çıkamadım.
"Kitabı tavsiye edip okumama vesile olan çok değerli kitap dostu arkadaşıma teşekkür ederim :)"
Türk edebiyatının en özgün, en üslupçu yazarlarından Salah Bey in okuduğum ilk kitabının adıdır Dört Köşeli Üçgen. Bölümlerdeki şiirleri gibi, bir kategoriye sıkıştırmanın zor olduğu bir roman Dört Köşeli Üçgen. Belki de bu yüzden üstüne çok fazla yazılmamış, üstünde layığınca durulmamış bir roman.
Türk edebiyatının ilk düşünce romanı olarak literatüre geçen oldukça eğlendirici bir kitap. Her bir bölüm deneme tadında gibiydi sanki diye düşünürken Salah Birsel'in deneme ustası olduğunu öğrendim. Kitaptaki absürtlüğün sınırlarını zorlayan hiciv o kadar başarılı ki karakterin zihninden dökülen fikirlerin düşünme eylemine karşı bir yergi mi yoksa övgü mü olduğu anlaşılamadan hikaye son buluyor. Okurken her bölümün ayrı bir alegori olduğunu hissettim. Ağır düşüncelerle dolu, karanlık bir kitap okumayı beklerken tam bir sürpriz çıktı bu kitap.
Tavsiyemdir, mutlaka okuyun..
kitaphaber.com.tr/gerceklige-yaki...
"Sorgulanmayan bir yaşam, yaşanmaya değer değildir."
Platon
Salah Birsel'in şaşkınlık denizinde kulaç attığı bir metin Dört Köşeli Üçgen. Yazıldığı dönem göz önüne alındığında ise epey cesurca bir dil ve tema ile karşı karşıya buluyor okur
Tütün yaprakevinden akıl hastanesine uzanan, Ferhan Şensoy'un 'Varsayalım İsmail'ini andıran, algıları ters düz ettiren, kimi zaman sapkınlık, sapıklık düzeyinde bir dizi anlatılar bütünü, felsefefik bir yapıt, yazıt. Salah Birsel'in roman kategorisinde tek eseri. Gözlem, gözlemcilik üzerine detaylı açıklamalar, benzetmeler, toplumun ön yargısı, tabular, gerçekler bir arada. Bir nefeste bitti, gitti.
Okurken yer yer zorlandığım, mantık sınırlarımı fazlasıyla aşan bir kitaptı. Kitabın en sevdiğim tarafı eleştirel yönüydü. Usta yazarların sıklıkla yaptığı harikulade işlerden biri vardı kitapta: Anlatmak istediklerini satırların arkasına gizlemek. Gerçekten dikkatli okuyan ve yazarın kendi tabiriyle "uyanık" okurlar bu metinde anlatılmak istenene erişebiliyor. Toplum eleştirisini "gözlem" yapan bir karakter üzerinden verip aynı zamanda bu karakteri objektif bir karakter olarak yansıtması kullandığı eleştirel dili de sisli bir hale getiriyor. Kitapta felsefi bölümlere de özellikle son kısımlarda yer verilmesi bir düşünce ürünü olduğunu da açıkça gösteriyor. Ayrıca kartoloş, çopur, kaknem, kombinezon ve kalantor gibi dilimizin nefis kelimelerini seçip özenle metne yedirmesi kalemi kuvvetli bir yazarı karşımıza çıkarıyor. Kullandığı deyimler de cabası. Kesinlikle bir kere daha okunmalı.
Uzun zamandır kitap okurken bu kadar eğlenmemiştim. Salah Birsel, Türkçe'nin en gizli saklı kelimelerini kullanarak her şeyi makaraya alan mizahçı üslubu ile hem güldürüyor hem de öğretiyor.
Zaman zaman hiçbir şeyi ciddiye almadan sadece okuyorsunuz. Birsel'in tek romanı olduğu iddia edilen bu eser aslında romana da pek benzemiyor. Zira yazarın bize hikaye anlatmak gibi bir derdi yok.
Bu özgün üsluplu, hicivci olduğu kadar zeki ve eğlenceli yazar ile bu kadar geç tanıştığım için kendimi gerçekten suçluyorum.
İyi okumalar.
