Yaşamaktan bezdim, ne yapsam?
Birkaç yıl daha katlan, dedi.
Nedir; dedim bu yaşamak?
Bir düş, dedi; birkaç görüntü
Evi barkı olmak nedir? dedim;
Biraz keyfetmek için
Yıllar yılı dert çekmek, dedi.
Bu zorbalar ne biçim adamlar? dedim;
Kurt, köpek, çakal makal, dedi.
Ne dersin bu adamlara, dedim;
Yüreksizler, kafasızlar, soysuzlar, dedi.
Benim bu deli gönlüm, dedim;
Ne zaman akıllanacak?
Biraz daha kulağı burkulunca, dedi.
Hayyam’ın bu sözlerine ne dersin, dedim;
Dizmiş alt alta sözleri,
Hoşbeş etmiş derim, dedi.
Son şiiri en beğendiklerim arasına girdi. Ondan başlamak istedim:)
Edebi açıdan baktığımda beğendiğim bir eser oldu. Ancak sürekli yergi ve olumsuz havası insanın içine ufunet bastırıyor. Şarap kalimesinden bıkkınlık geliyor:) Sonlara doğru alışıyor insan Ömer Hayyam'ın üslubuna... Okunur, düşünülür üzerine. Ha bide bol bol tövbe estağfirullah çekilir...:)
