Bir kez, tümden çökmüş köşeler vardır: hiçbir şey kalmamıştır. Başka yerlerde, rastgele kötü otlar bitmiştir, buralarda da hiçbir şeyi tanıyamazsın artık. Ama kimi yerleri öylesine güzel bulursun ki her yıl yeniden boyarsın, bu yıl bir renge, öbür yıl başka bir renge. Böylece kendi kendine hiç mi hiç benzememeye başlar sonunda.