Dr. Jekyll ve Bay Hyde (Çizgi Roman)
Robert Louis StevensonDr. Jekyll ve Bay Hyde (Çizgi Roman) Sözleri ve Alıntıları
Dr. Jekyll ve Bay Hyde (Çizgi Roman) sözleri ve alıntılarını, Dr. Jekyll ve Bay Hyde (Çizgi Roman) kitap alıntılarını, Dr. Jekyll ve Bay Hyde (Çizgi Roman) en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kendine karşı açımasızdı;bir başınayken,enfes şaraplara olan düşkünlüğünü bastırmak için cin içerde;tiyatrodan çok hoşlanmasına karşın,yirmi yıldır tiyatronun semtine uğramamıştı.Ama başkalarına karşı hoşgorülü olduğunu bilmeyen yoktu;bazen, insanların yaptıkları kötülüklerin ardında yatan güçlü dürtüleri neredeyse imrenerek merak eder ve en nihayetinde onları kınamaktansa onlara el uzatmayı yeğlerdi."Ben Kabil'in sapkınlığına eğilimliyim" derdi garib bir biçimde."Bırakırım kardeşim dilediği gibi şeytana uysun" Bay Utterson, bu özelliğiyle sık sık,zor durumdaki insanların hayatta tanıdıkları son saygın kişi ve sın iyilik perisi olma bahtına erişti.
Sayfa 1 - T.İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
İnsanın ikililiği
Bu bağdaşmaz karakterlerin bu şekilde birbirlerine bağlanmaları ve bu zıt ikizlerin bilincin acılı rahminde sürekli mücadele halinde olmaları, insanoğlunun üzerindeki lanetti.
Böylece, beni ben yapan,kusurlarımın azalması değil tutkularımın dayatıcılığı oldu;bu da insanın iki yönlü doğasını bölen ve birleştiren iyilik ve kötülük dünyalarının bende insanların çoğundakinden de derin bir uçurum açmasına neden oldu.Bu durumda, dinin köklerinde yatan ve endişenin en bereketli kaynaklarından biri olan hayatın bu katı yasasına aklımı taktım ve bunun üstüne derin derin düşünmeye yöneldim.İki yüzlülük içime işlemiş olsa da asla sahtekar değildim;her iki yüzümde yapmacıksızdı;gündüz gözüyle öğrenip ufkumu genişletmeye ya da üzüntü ve acılarımdan kurtulmaya çabalarken ne denli kendimsem,zincirlerimden boşanıp utanca bayarken de o ölçüde kendimdim.Sonunda,tümüyle mistik ve deneyüstü olana yönelen bilimsel çalışmalarım,ruhumla bedenim arasında sürüp giden bu savaşın ayırdına varmama güçlü bir ışık tuttu.Her geçen gün,kısmen keşfettiğim,zihnimin hem ahlaki hem de düşünsel yönleriyle feci bir enkaza dönüşmeye mahkum olduğum gerçeğine giderek biraz daha yaklaştım:Aslında insanoğlunun bir değil,iki benliği vardı.İki diyorsam,bilgilerim şimdilik ancak bu kadarına yettiği için.
Sayfa 65 - T.İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
“Soru sorma konusunda çekingenimdir; yargı gününe katılmayı hatırlatır bana. Bir soru sormaya başlarsın, bu tıpkı bir taşı yuvarlamaya benzer. Bir tepenin üzerinde sessiz sakin oturuyorsundur; taş yuvarlanmaya başlar, başkalarına çarpar..
"Tanrım beni bağışla,bu adam insan değil sanki!Mağara adamı mı desek?Şu eski Dr.Fell hikayesi gibi bir şey olmasın?Yoksa dünyevi bedeninden ayrılan ve biçim değiştiren iğrenç bir ruhun parıltısından başka bir şey değil mi?Bana kalırsa bu sonuncusu;çünkü ah benim zavallı Harry Jekyll'ım , bugüne kadar şeytan'ın imzasını gördüğüm tek yüz,senin o yeni arkadaşının yüzü."
Sayfa 15 - T.İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
Bir şey gözüme ne kadar garip görünüyorsa, o kadar az soru sorarım.
Bazen her şeyi bilseydik, bu dünyadan göçüp gideceğimiz için sevinirdik diye düşünüyorum.
İnsan, gerçekte bir değil, iki kişidir. İki diyorum, çünkü kendi bilgim bunun ötesine geçemiyor. Başkaları aynı konuda beni izleyecek ve beni de geçecektir. Ve en sonunda insanın çok çeşitli, kendi içinde bağdaşmaz ve bağımsız kişiliklerin bir araya gelmesinden başka bir şey olmadığını tahmin etme cüretinde bulundum. Ben, kendi payıma, yaşadığım hayatın doğası yüzünden
yanılmadan tek bir yönde, yalnızca tek bir yönde ilerledim. Bu işin ahlaki yanıydı, kendi kişiliğimi inceleyerek insanın ilkel ikiliğini baştan başa kabul etmeyi öğrendim; bilinç alanımda çarpışan iki karakterden biri olduğumu söylemem doğru olsa bile, bunun nedeninin aslında kökten bir biçimde
ikisi de olmam olduğunu gördüm ve çok erken tarihlerden başlayarak, bilimsel buluşlarımın izlediği yön bana böyle bir mucizenin çıplak olasılıklarını sunmadan bile önce, bu öğelerin birbirlerinden ayrılmaları düşüncesi üzerinde zevkle düşünmeyi öğrenmiştim. Eğer bunların her biri, diyordum kendi kendime, farklı kimliklere yerleştirilebilseydi, yaşam, onu dayanılmaz kılan her şeyden kurtulabilirdi; kendisinden daha dürüst olan ikizinin arzularından ve neden olduğu pişmanlıklardan kurtarılan adaletsiz kimse kendi yolunda gidebilir, adaletli kimse kendi yolunda sebatla ve güvenle yürüyebilir, kendi zevk aldığı şeyleri yapabilir ve bundan böyle artık dışındaki bu kötülükten
kaynaklanan pişmanlık ve acıdan uzak durabilirdi. Bu bağdaşmaz karakterlerin bu şekilde birbirlerine bağlanmaları ve bu zıt ikizlerin bilincin acılı rahminde sürekli mücadele halinde olmaları, insanoğlunun üzerindeki lanetti. Öyleyse bunlar nasıl birbirlerinden koparılabilirdi?