Kitabı okuduktan sonra duaya farklı bir açıdan bakıyorsunuz. Dinimiz gereği dua eden insanlarız, ama bazen bu eylem ne yazık ki sıradan geliyor bize. Eğer yapacağımız bir şey kalmadıysa umutsuzca "işimiz duaya kaldı" diyebiliyoruz. Halbuki her zaman ve her şey için dua edebiliriz, etmeliyiz de. Çünkü dua bizim çıkış kapımız, içimizi serinleten bir yol; Rabbimizle dertleşme atmosferini yaratan bir süreçtir.
Amerika'da yapılmış birçok araştırmaya göre dua okunan hastalar, dua okunmayan hastalara göre daha çabuk iyileşiyor. Duanın gücünü bilim bile kabul etti. Bizim ise zaten dualarımız vardı: Şu an ihtiyacımız olan şey duanın gücünü bilmek ve o inançla dua etmek.
Düşüncelerimiz olayların gidişatını etkiliyor. Hatta vücudumuzu, sağlığımızı bile etkiliyor. Bu nedenle negatif değil, pozitif düşünmeliyiz. İnsan etkilenen ve etkileyen bir varlıktır çünkü. Yazar bunlardan bahsederken negatif düşünmeyi tamamen bırakın demiyor. Bilakis kendimizi en kötü âna da alıştırmamız gerektiğini söylüyor. Böylece dengede kalarak en doğrusunu yapmış oluruz. Dengenin hayatımızın her konusunda olması gerektiğini vurguluyor. Dualı ve dengeli kalmanız dileğiyle.
