Duasız Ölüler sözleri ve alıntılarını, Duasız Ölüler kitap alıntılarını, Duasız Ölüler en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Büyüdükçe, büyüyordu içimdeki sıkıntı . Büyüdükçe, insanlığımı daraltan bir hastalık yayılıyordu ruhuma. Ne kadar çok zaman geçiyorsa üstünden göğün, o kadar çok istiyordum yeryüzünden kopmayı.
Ölüm de, yaşam da aynıydı aslında. Her şey aynı ipin ucunda sallanıyordu... Bütün acılar, bütün yaralar ve merhemler, bütün var oluşlar ve bütün yok oluşlar aynı yerde olmaktı aslında.
Kadın, sustu... Yeni bir hayat nerede nasıl başlayabilirdi ki, düşündü içinden. Günler geçip, giderken ne bırakırdı geriye, iyinin ya da kötünün karşılığı neydi bu hayatta? Renkler, sesler, yüzler ayrı ayrı yaşamlar niçindi? Caddeleri sokaklara bağlayan, sokakları döken sihir; o sonsuz büyüyü anlamak için neleri, ne kadar yaşamalıydı ki insan? Bedelsiz iyiliklerine, yalnızlığı karşılık bulan insanları caddelerde, sokaklarda buluşturan o tanrı, göğün neresin deydi?
bu ellerle işledim ben bu cinayeti ağzımda kanlı hançerim
zihnimde bir dünya kurdum da dağıttım bu ellerle işledim ben bu cinayeti ağzımda kanlı hançerim
bekledim!
kapıların ardında sokak ağzında
sırtından vurdum herkesi sırtından!