Çok kıymetli bir yazar/ şair olan Mehmet Ercan her kitabında olduğu gibi bu kitapta da yine nutukları tutturdu.
Kelimelerin gücü,
Yazarın düşüncelerinde ki incelik,
Duyguları kağıda yansıtma biçimi,
Anlatılan hikayelerde ki mesajlar,
hangisine değinsem bilmedim!
Kitap bir aşığın günlüğü gibiydi. Daha çok ayrılık yazıları içerdiğinden dolayı bazen mâşuk'a çok atarlandığım zamanlar oldu.
Yazar, kelimelere âdeta bir cerrah gibi yaklaşmıştı. Ve o ameliyatı izlemek büyük bir zevk verdi bana.
Yazarın kullandığı Kelimeler, eş sesli kelimeleri bile sollayarak sizi büyük bir felsefeye itiyordu.
Kitapta anlatılan hikayeler yazarın kendi hayatında yaşadığı olaylardan alıntıydı. Çok sade ve bi o kadar da büyülü bir anlatımı vardı.
Kelime oyunu yapmak! Bir yazar ancak bu kadar güzel oynayabilirdi kelimelerle.
Ancak bazı bölümlerde aynı şeyler tekrar edilmişti. Ve bir âşığa hitap eden bir kitaptı. kırdığım 2 puan bundan sebepti.
• " Hayatımı yaşıyorum diye sevindiğim zamanlar da oldu, Hayatı mı yaşıyorum diye sorgulayıp üzüldüğüm de.."
• " Ne zaman kendime gelmeye kalksam bir işim çıktı. "
• " ara sıra sen de hatırlamalısın; ara, sıra sende...
