R.D. Laing her ne kadar anti-psikiyatri akımının önde gelen isimlerinden biri olsa da bu kitapta bambaşka bir konuyu ele almış. Yapılan incelemelere baktığımda kitabın aslında dilin imkansızlığını gösteren deneysel bir girişim olarak gösterilmiş fakat ben tam olarak bu düşünceye katıldığımı söyleyemem. Beş bölümden oluşan kitabın ilk bölümü ebeveyn-çocuk düğümleri, ikinci bölümü düzensiz bağlanma biçimi geliştiren iki kişinin birbiriyle bağlanma yolları aramasının düğümü, üçüncü bölüm ise ilişki içerisinde pasif davranışların, zihin okumalarının düğümü, dördüncü bölüm ilişkide ötekinin her an gidebileceğine dair yaşanan korkunun getirdiği düğüm, son bölümde ise aslında yaşanan tüm düğümlerin özünün bizim içimizde bitmek bilmeyen boşluğun ve onu doldurmaya çalışmamızdan, bunun imkansızlığının düğümünü anlatıyor. Kesinlikle okuyun, bu kadar yoğun ve dil kullanımı olan farklı bir eser bulmak zordur.
