Önünden geçtiğimiz gönlü bol bahçe dallarını sokağın ortasına dek uzatmıştı, kıpkırmızı bir karanfil, mevsimle alay edercesine gururla duruyordu sarı yaprakların arasında. Onu koparttım; Ner min'in şakağında dalgalanan akları bol saç tellerini arasına sıkış tırdım. Küçük bir alev gibi tutuşuyordu orada.
- Karanfller saçlarına ne de yaraştı, dedim.