İlişkiler, tartışmalar ve çelişkiler ışığında uluslararası sendikal harekette son örgütlülük modelleri ve ortaya konulan yeni örgütlülük eğiliminde, eskinin izleri…"
Küresel kapitalizmin etkisini arttırmasıyla, işçi sınıfının uluslararası örgütlülüğünün her zamankinden çok daha önemli hale geldiği görülür. Sermayenin küreselleşmesi, sendikal hareketin uluslararası anlamda oluşturacağı bütünleşmeyi bir gereklilik haline getirir. Rekabet gücünden beslenen sermaye karşısında, emek hareketinin dayanışmadan güç alıyor olması bu durumu daha anlaşılır kılmaktadır. Böyle bir dönemde uluslararası sendikal hareketin yeni bir oluşum çabası içine girmesi ve ortaya çıkan sorunların çözümüne yönelik sendikal strateji arayışları son derece anlamlıdır. Bu tartışmalarla eş zamanlı kurulan Uluslararası Sendikalar Konfederasyonu (ITUC), uluslararası sendikal hareket içindeki birliktelik tartışmalarında önemli bir dönüm noktasını temsil etmektedir.
Uluslararası emek hareketinin bütünleşme çabası yeni değildir. Uluslararası sendikal hareketin tarihi incelendiğinde, geçmişten bu yana sürekli olarak birleşme tartışmaları içinde olunduğu, gösterilen çabalara rağmen kimi zaman ideolojik farklılıkların kimi zaman ise yapısal ayrışmaların bu birlikteliğe engel oluşturduğu görülecektir. Dolayısıyla mevcut durumu anlayabilmek için işçi sınıfı mücadelesinin tarihsel süreç içindeki serüvenini doğru okumak gerekir. Emeğin örgütlülük eğilimi, örgütlülük eğiliminin tarihsel süreçteki değişimi, son dönemdeki örgütlenme arayışları ve uygulanan sendikal stratejiler bu okuma sürecinin başat unsurlarıdır.
