#Spoiler
Kevin Wilson'ın Dünyanın Merkezine Tünel Kazmak kitabındaki "Büyük İkame" öyküsünü okudum.
Bu öykü basitçe,aile üyesi kiralanabilen kurgusal bir sistemi temel alarak bu sistemdeki insanların rollerini(işlerini ve işlevini),ilişkilenme biçimini anlatıyor. Ana karakter babaaneliği meslek haline getirmiş, aynı anda birkaç aileye babaanelik hizmeti veren, babaannelik yaptığı çocukların ihtiyacını karşılayabilecek kadar toplumsal beklentilere uygun bir figürdür.Sistem ,ailelerin çocuklarının yaşamlarında üzücü deneyimlere yer vermek istememesi,ideal babaanne kiralayıp çocuklarının bu kişiden maksimum verim (bilgelik,duygusal,sosyal destek) alarak yaşamlarını en güzel şekilde sürdürmelerini sağlamak üzerine geliştirilmiş. Ne var ki öykünün içinde öğreneceğimiz gibi ideal olmasalar da içimizde yer eden insanlar yaşamımıza eşsiz izlerini bırakıyorlar ve biz hep özlediğimiz o ağıtı tekrar tekrar duymak istiyoruz. Özlemimize sahip çıkmak yas tutmanın bir parçasıdır. Yas tutmak her ne kadar acılı da olsa kaybettiğimiz kişi,ses,yer,koku ile olan otantik ilişkimizle bağı sürdürmenin tek yoludur.
