Bir şeyi saklarsanız, o şeyi kimse bilmezse eğer, belki de o şey hiç yaşanmamış olabilirdi. Beynin kurduğu sayısız zavallı stratejilerden biriydi bu da.
Yazarken kimse beni yargılamıyordu çünkü. Yazdıklarım kâğıt ve benim aramda kalıyordu. Beynimin sesine kulak kabartıyordum yazarken. Belki de ilk defa kendi düşüncelerimin de bir anlamı olduğunu kabulleniyordum
Tek marifeti dudak oynatmak olan sözde şarkıcıların, şurda burda yakalanıp duran sözüm ona sanatçıların takipçi sayılarının, yazar ve şairlerinkilere göre açık ara fazla olduğu bir yerde aksini beklememin hayalperestlik olduğunu sonunda idrak ettim.