Bizim çocukluğumuzda TV her evde yoktu, onun için akşamları komşu bayanlar hergün bir evde toplanırlardı. Biz çocuklarda onlara ayak bağı olmayalım diye, bir büyük bizleri başka bir odada toplar, bize Masallar, Hikayeler anlatırlardı, o kadar hoşumuza giderdiki...
Özelde Ahmet Mithat Efendi'nin henüz bitirmiş olduğum Dürdane Hanım ve daha önce okuduğum hemen hemen bütün kitaplarıda bu tarzda yazılmış, okurken sanki çocukluğumda dinlediğim masalların, hikayelerin lezzetini alıyorum. Bilemiyorum sadece ben'miyim böyle düşünen ama üstadın yüzyıl öncesinden kaleme aldığı bu eserleri okurken büyük bir lezzet ve keyif alıyorum (lezzet ve keyif sadece yemeklerdenmi alınır sanki, ruhunda tattığı lezzet ve keyifler vardır) Bunu banada doyasıya tattırdığı için, ALLAH mekanını Cennet eylesin.....
